Poezja

dzisiaj nie będzie rozmów ni śniegu
ucichł rytm kroków schowany w sieniach
została pustka na do widzenia
z wczoraj nie mając nic już wspólnego
 
i drzwi zawarte ryglem judaszem
patrzące okiem szkła poniewczasie
 
jutro wypuści klamki i klucze
sprzęgnie w kieszeniach palce z podszewką
splotom bawełny odejmie lekkość
ciężarem myśli przelanych w smutek
 
nad pustą szklanką zasiądzie cena
pijąc za pamięć chwilą milczenia
 
pojutrze wszystko zamknie już w szafie
szufladą spełznie jedynie wstążka
opasująca początek końca
a reszta umknie chyłkiem w poddasze
 
i tam na suchej krokwi zatrzeszczy
niebem co może było lecz niegdyś