Proza

bosski_diabel


dodane wcześniej pozostała proza dodane później

11 czerwca 2011

Dwa światy

kiedy słucha księżycowej, wtedy on myśli o niej (tak się umówili).
to był długi dzień. teraz trwała w chwili zamkniętej dla obcych.
przesiąknięta staccatem dusza odpoczywała. przez
długie godziny przyjmowała komplementy, ze łzami w oczach,
z odrobiną dumy  i pogardy. trwała w ciszy
jak motyl w pajęczynie. taka niemoralna gra kontaktów,
spełnienie zachcianek czytelników.

z półprzymkniętych powiek śledziła ludzi,
gdzieś głęboko dusił żal, nie przyszedł.
czuła się jak w klatce, patrzyła w przeznaczenie
i obojętnie dawała kolejny autograf.


ciepło-zimno kominek, okno, wystygła herbata
o zielonych liściach. straciła barwę, i smak, jak ona
jego. wiedziała, że dzień gaśnie o świcie. nie ma wyjścia
ze śnieżyc i zamglonych brzasków. on stoi po tamtej
stronie wsparty o barierkę i czeka. w pociemniałych oczach
koloru buczyny  zostały obrazy rozwiane jesienią z nadmorskiej
plaży. nie usłyszy krzyku, tylko obolałe ramiona wrażliwe na
dotyk wracają doskonałą linią jego.

trzaskiem zamyka oczy,
wyobraźnia zaczyna oddychać
skrzelami.






Zgłoś nadużycie

 


Regulamin | Polityka prywatności

Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.


Opcja dostępna tylko dla użytkowników zalogowanych. zarejestruj się

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1