Poezja

Twa droga zagmatwana
Z wielkiego buntu zrodzona.
Wypełniona złością do innych
I zamiast żyć, szukasz tylko winnych.
Wyrzuć z siebie tę złość,
Spójrz z wiarą w przyszłość.
Uwolnij serce od smutku,
Uwolnij pamięć od bólu.
Życie tak szybko przemija.
Niech, więc będzie szczęśliwa
Każda Twa chwila.
Lecz szczęścia nie można tylko brać,
Trzeba umieć go innym dać.
A wróci do Ciebie z podwójną siłą
I sprawiać Ci będzie niespodziankę miłą.