Poezja

nie zasnęłaś a może się obudziłaś
kiedy ramiona przestały kołysać
zamilkła ciepła pierś
wystygła kropla mleka traciła słodycz

cisza rozlała na niebie chmury
takie noce poruszają firanki smugami
srebrzących się nitek
splot przewierca przez wyobraźnię

miałaś uczyć się słów i znaczeń
byłam kredą farbami pojedyńczą nutą
pamiętam oczy jak bramy
pytające w skupieniu o każdy grymas mojej twarzy

zmęczone matki po dniu śpiewu milkną bezsilnie
niczym staruszki w łabędziej arii

na gościnnym parapecie wtulone w szybę
wołałyśmy świat

no need to run and hide
it's a wonderful, wonderful life

wtedy po raz pierwszy
pokazałaś go swoim dziecięcym paluszkiem
znajdując pradawne imię

kolebka najczulszych lullabaji
tamtej nocy zadźwięczał ci Brahmsem