Poezja

Skreśl mnie
grubą kreską od kręgosłupa po serca
zwiąż ręce by długopisu nie sięgały po stopy
zaknebluj usta nawet ścierką po żołądek niech...
na czorta były złote pióra i sztywna szeleszcząca bibuła
zebrać kurze z myśli i połamanych kości gipsy
rozbita na kartce papieru w atramentowej plamie tonę.