Poezja

Łapię nuty
które wypuszczasz
płyną
na dłoni trzymasz
ćwierćnutę
splątaną z półnutą
chciały uciec
nie pozwól
aby muzyka była pustką
wypełniasz dziury w sercu
wypełniasz
przeplatane akordy z fałszem życia
tworzą niepowtarzalną symfonie
nie dla każdych uszu
nie dla każdego serca
nawet głuchy usłyszy
kiedy nuta uderzy w rytm
wstrząśnie duszą
popłyną kryształowe łzy
na kluczu wiolinowym
skacze nowa nutka
ty.