Poezja

ręka niewidomego
jest jak mała kamera
którą wprowadzono we mnie
aby obejrzeć serce

kiedy mnie wybudzono
widziałem zielony ogród
ścieżkę żółtą i wieniec
ktory miałem w ręku

byłem smutny z pobudki
senny byłem na powrót
ale wrócic nie mogłem
więc leżałem wściekły

może warto było
palić i pić alkohol
mosty niszczyć za sobą
drogę orać palcami