Poezja

W złotym ogrodzie poezji
nie istnieje imaginacja czasu
sekundy  minuty  godziny
nie uwiły tu swoich gniazd
więc poeci są wiecznie młodzi
              ***
W złotym ogrodzie poezji
na drzewach zamiast liści
słowa, co spadają na poetów
kiedy zaczyna wiać
wiatr w oczy
               ***
W złotym ogrodzie poezji
szczęśliwi poeci
przemieniają gorące wodospady
w wyznania miłości
a nieszczęśliwi na odwrót
                 ***
W złotym ogrodzie
pod złotym drzewem
na złotej trawie leżymy
na złote niebo
ze złotym słońcem patrzymy

złoto nad nami
w słońcu się mieni złociście
chwile mijają
złotem błyskając
ogniście
                ***
W złotym ogrodzie poezji
niemożliwe staje się możliwe
nawet to,
że się zakochasz
w moich słowach.