Poezja

galaktyka ludzkiej dobroci
śliska dusza w mydlanej pianie
wieczność z małych zepsutych gadżetów
ściek radosnych mądrości i zalet
ideały w podartych łachmanach
w rzędzie zasług o brudnym obliczu
stos intencji rzuconych na śmietnik
odór szczęścia z bezzębnej czeluści
drwiący uśmiech wszystkowiedzących
banał zaklęć wiedzy tajemnej
znak równości wstawiony na pałę
wiek radości i dobrobytu