Poezja

wierzy w wielką wodę ale w łódkę już nie umie
milczy gdy słyszy o brzegu to przecież
skok głową w dół żadne tam unoszenie
a jeszcze trzeba przebić dno pełne skamielin
no i można zaplątać się w trawie piętami do światła
zawisnąć pomiędzy pijawką a ślimakiem
w oczekiwaniu aż na Kaszubach
dobiegnie końca pusta noc

kopie przez sen
szepczą że już niedługo
jaki strach