Poezja

 
 
Moje szczęście ma
szczerbaty uśmiech
i chodzi krętymi ścieżkami.
 
Jest małe i drobne.
Skacze jak pasikonik
pomiędzy troskami.
 
Jest przeważnie samotne.
Nieszczęścia chodzą
z reguły parami.
 
Czasem zajrzy oknem,
czasem wejdzie drzwiami
i chyba ma zeza.