Poezja

 
trwamy
minimalnie zegarem
mijamy
przekorny los
zamieniamy na spokój
 
naznacza tylko wyobraźnia
 
migamy twarzami przejeżdżających okien
ciągle za szybą
przystanki zmuszają do uśmiechów
w drodze
już nawet nie słychać turkotu kół