Poezja

zbudujmy nasz świat
z ziarnek kawy
i małych słabości
pachnących czekoladą
truskawkami
odkrytymi nadziejami

wydepczemy nowe ścieżki
bosą stopą
po horyzoncie
ostatnie mewy z szumem
morza krzyczą coś
tylko dla wtajemniczonych

a wieczorem zdejmiemy maski
różowe okulary
usiądziemy z tonikiem i cosmopolitanem
pod ostatnimi płomieniami słońca
zaglądającymi w okna
bez firanek na ostatnim piętrze