Poezja

Magdalena, 25 stycznia 2012

martwa natura

chodźmy na jabłka Cezanne’a jak niedokarmione gryzonie
poudawać trupa. trzydzieści sześć koma sześć
oznaczmy krzyżykiem

niczym największy skarb. zagrajmy: zróbmy trzy
i przekreślmy. zmieszajmy z cieniem, światłem;
najpierw feromony,

potem ciała. będą się zataczać, krzyżować,
zastygać jak oposy, by nas oszukać. chodźmy
na jabłka Cezanne’a

zdążyć.