Poezja

żeby rozmawiać z umarłymi, wystarczy
być wirtualnym. widzieć
kolory przyduszone przez niebo

gdy fotografia ścieka w krajobraz i nagle
twarz zacina podmuch mroźnego powietrza.

nic nie mówisz. tak samo jak wtedy
patrzysz w moją stronę. celuję obiektywem
w wykadrowaną chwilę

milczę.

kiedy milczę
jestem wirtualny.