Poezja

zasłona
pomiędzy światem a świtem
bez końca zapatrzona
łza wyobraźni
ukochana nicości

kołysanka  
obietnic mówionych
i chwil trzymanych
w odbiciu łez

dzień
miesiąc
rok
wszystko
zlewa się w jedność
a całość
podobna do niczego
i nic nowego nie świta

gdy słowa
przestały mieć sens
Ty ciągniesz za sznurki
i znów zapadniesz w sen

2.04.2013