Poezja

Za kratami anarchii
powołam sercem
nowy kompromis

kolejnym oddechem
podpłynę bliżej
w milczeniu szukając
właściwych dróg

tylko czasami
myśl nieszczęśliwie krucha
rozdmucha samotność
do rangi niezależności

a ja
rozerwany zachłannością
godze się z rozsądkiem
chwiejnym kompromisem
na granicy snu


9.06.2013