Poezja

Max Rogov


dodane wcześniej pozostałe wiersze dodane później

17 marca 2012

Non vidimus

 
 

Przesuwam w dłoni wytarte paciorki pacierza,

A telewizor gra, przeskakują kolejne obrazy.

Mężczyzna podszedł by podgłosić,

za chwilę miała śpiewać ta z serialu.
 

Bose stópki mokły w kałuży,

gdy próbowała sięgnąć po kromkę chleba.
 

W gazecie znów pisali o tej nowej diecie.
 

A sęp wciąż będzie siedział wpatrzony


w wyciągnięte ku niebu dłonie.

Non vidimus – napiszą na nagrobku.


 






Zgłoś nadużycie

 


Regulamin | Polityka prywatności

Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.


Opcja dostępna tylko dla użytkowników zalogowanych. zarejestruj się

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1