Poezja

nieocenzurowana
część człowieka wycieka
zalewając pustą powierzchnię
krzykiem uciekającego ja

głosy obcego wymiaru
obrażające otoczenie
na własny rozkaz
odpychają żywych

ciało przed lustrem
zabiło duszę
w zimnym pokoju
grzebie ją w zdjęciach
katując cielesność
śmiercią na jawie

nie budzisz się
a ciemny teatr
chłonie świt

nie masz rąk
nie masz nóg
oczy wywrócone
karmią wieczny nie ból

krążenie jak ciemna tęcza
bez garnca złota
a z kielichem trującego jadu

NIE WRÓCISZ JUŻ !