Poezja

to było

cudowne dziecko
 
kiedy mama posmutniała
więdły kwiaty w ogrodzie
zapłakał świat
 
bardzo dobre dziecko
 
od krzyku taty
wyblakły kolory za oknem
chwiał się dom
 
dobre dziecko
 
w chłodzie wrogich spojrzeń
dłoni rozplecionych
umilkły śmiech

zasnuł niebo

to było

dziecko