Poezja

 
przewrócona  na nice kapota –
wystrzępione sumienie
- zgubiony wyrzut -
 
z plamami trudnymi do określenia
leży na ławce w parku
i przyciąga wzrok -
 
dowód niemej tożsamości
niezrozumiałego bycia czymś ważnym
dla kogoś nieważnego
 
bez imienia
co odszedł w pustkę ponadczasową
cicho bez niepotrzebnego hałasu
 
 
marzec 2011