Poezja

Na próżno górniku – poeto
wypatrujesz paproci
w skamieniałym lesie
i dinozaurów
prehistoria poza nami
kolego
 
Nie zawsze zdążysz
otworzyć
wiersz ostatni
scałować uśmiech ukochanej
 
Ślady pobytu w czeluściach
ziemi
pokryje pył
a krople potu odnajdzie
ktoś po latach
błyszczące w czarnej bryle