Poezja

moja prywatna już zapomniałem
do tak nieobecnej
próbuję dotrzeć po imieniu
coś na dzień dobry rzucam niepewność
determinacje pozostawiając na potem
do czasu który przychodzi lżej
niż choremu dźwiganie końca świata

nie mogę przestać się uśmiechać
muszę zachować równowagę
na szali postawiłem zbyt wiele
swoje czary odprawiałaś z lekkością
ptaków maltretujących bukiety bzu

poznałem cię lepiej niż od wewnątrz
nie wiem co dalej ale robię postępy
uodparniając się na milczenie
piszę pamiętnik skazanego na krzyk
mały miś piękny miś
w pogoni za niebem beszczeszczący piekło

kolejno odlicz
jeden dwa w domyśle
kiedy cisza nie milczy
próbuję kochać naprawdę

od środka jesteś jeszcze