Poezja

nagle rozdwojona

jedna wstęgą wpadam w smutek
podziemnymi korytarzami
pędzę jak woda
rozbijając się i zmartwychwstając

drugą
tańczę na pajęczynie
tak blisko matki mojej
czy
li
słońca

tej ufam całkowicie

lecz tylko jedną
wstęgą