Dziennik

entropia
(czyli wydymany przez naturę)
 
złudnie
pędzę coraz szybciej w czasie
upijając następny łyk wiosny
delektuję się spełnieniem
 
mimo
przyśpieszenia karuzeli
zauważam coraz więcej
w drodze
 
kres
wielkiego tańca zmysłów
wydaje się być taki sam
jak niebyt w ciszy i zespoleniu
po