Dziennik

dosyć czekania, niebo łączy się z ziemią
spazmami płynącymi jednocześnie w obu
kierunkach, błyskawice biegną dreszczem
po skórze w głąb, spłycony oddech powtarza
melodię żywiołu, ramiona się zaciskają,
palce drżą w lęku i ekstazie, na krańcu
świadomości rodzi się myśl
"niech trwa, nieważne co potem"..