Poezja

naleśnika kolejnego palę 
swąd dymu potęguje wspomnienie
spojrzała raz tylko
wzrokiem dotykała elektryzując 
grymas jej ust słowem grzeszę
ust pełnych ambrozji puchar
różany namacalny boskiej radości dowód
naturalny niczym nie zatruty dziewczęcy
uśmiech w którym rozpływam się
płonę jako ten naleśnik
dym zastępuje woń róży o poranku
spłonąć pozwól uśmiechaj się błagam