Poezja

wiem, nie napiszę więcej, lecz wybacz mi 
ten potok spojrzeń, zatrzymać nie potrafię
odgranych ról, przegranych walk i myśli 
wydobytych z ciebie. przedawkowałam
 
nagim okryciem ubieram codzienność,
której smak czuję poprzez twoją skórę
 
przeprowadź mnie przez ostatni most
zbudowany z marzeń. karmiony obecnością
nigdy nie spłonie