Poezja

Lubię

przeczekać 
skryć się w małym pokoju
w kąciku z ziarnkiem fasoli

milczeć
zbierać słowa z wyobraźni
i plon przelewać na biel kartki

unikać 
światła półcieniem nakrywać głowę
przenikać między myślami

zasypiać 
patrząc na gołe ściany
i przezroczystość okien

nasłuchiwać 
skrzypienia podłogi
i ciszy którą strych oddycha

bywać 
gościem wszędzie
gdzie ziemskość niedostępna

znikać
być niewidzialnym
z porannym Słoncem wstawać 

półżywym 
i szczęśliwym
uśmiechem do życia