5 lutego 2015
Nasza wyspa jest długa i chuda
Chuda wyspa w bezkresie pragnień
Poszerza się świadomością utuczenia.
Piaskiem ze szczytów wydm zawiewa,
Ocean maleje, a wyspa grubnie.
Czekałem, z losem igrałem w południe,
Czekałem w myślach i igrałem czupurnie.
I się doigrałem, i się doczekałem;
Gdy słońce wschodzi, ciemność chudnie.
Tak, nasza wyspa wygląda coraz bardziej schludnie.
Ta wyspa grubieje. Tylko lub mnie.