Poezja

 
 
Pusto jest na polu i brzęczy próchno
 
Tam las wymarły od zielnej miłości
 
I dźwięki nitek ukrytych.
 
  
 
Jakby sąd czasu na wąskiej dróżce
 
Gdy idę po łące i tylko światło i brzozy
 
Tak piękną ruiną jest wiosna.