Proza

1. Jakbym nie wierzył we własne istnienie. Jest umywalka, sala gimnastyczna, złocisty odblask w oknie.

2. Listwy i nieheblowane deski, blachy, plastikowe butelki, myszy, wróble, odrobina wody w przebitej dętce i puszka po dezodorancie - westchnienie.

3. Kiedyś byłem admirałem, ale zostałem degradowany - bo wypowiedziałem wojnę Słońcu.

4. Na horyzoncie góry. A wcześniej domy i autostrada. Wierzby i brzozy. Kościół. Akademia. Most. Trochę dalej tory kolejowe. Samochody. Blask. Żółte liście i sine, różowe niebo.

5. Kiedy rozmawiałem przez telefon wydawało mi się, że jestem w Moskwie. Na parapecie leżała martwa mucha. Obok stacji komputera kilka pustych puszek. Biała firanka. Odrobina kurzu zastygłego w kroplach na szybie.

6. Na taką pogodę najlepsze jest czerwone irlandzikie ale.

7. Z dzieciństwa pamiętam zapach morza, komary pod płóciennym namiotem w kolorze czerwonej kredy, latarnię morską, ogromną i wilgotną ścianę.

8. Już wtedy mnie nie było. Choć przecież zdarzało mi się być jakimś zdaniem po łacinie albo robakiem w puszczy Ockhama. Kiedyś też byłem piszczelem wdowy po hinduskim kupcu. Byłem dzieckiem-kapitanem w wiekuistym labiryncie. Byłem też neandertalczykiem, a jeszcze wcześniej australopitekiem. Wzruszało mnie to.

9. Ale to były chwile. Zdaje się, że najdłużej byłem czymś albo kimś przez dwa tygodnie. (To i tak nieźle). Rzeczywistość zazwyczaj dochodzi do mnie z niebywałą wyrazistością, ale ja sam nie istnieję. A właściwie istnieję, lecz jestem łepkiem od zapałki.

10. Ciekawe, czy uda mi się zostać (...).