Proza

Arsis, 9 czerwca 2024

Życie bez ciebie

W tym mieście o poranku. W słońcu, któregoś dnia zmierzchającego lata. W tym słońcu, które spadało z liści kroplami blasku. I w tym tchnieniu, co dosięgało mojej twarzy… Idę wciąż. Szedłem. I będąc w tym nieustannym dochodzeniu szedłem nadal tym chodnikiem, ścieżką. Drogą… (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Arsis, 6 czerwca 2024

Oddział chorych na raka. Krótka impresja*

Na oddziale tym. W zamknięciu. W pomarańczowej smudze zmierzchającego słońca, która przecina, niczym rozżarzonym biczem środek podłogi. Która ciemnieje powoli. Stopniowo. Stopniowo. Tak bardzo stopniowo… Trzeszczące cicho szpitalne łóżka. Albo milczące. Ustawione równo jak na wystawie. (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Arsis, 5 czerwca 2024

Fantazmora

Pustkowie ponure. Pochmurne równiny. Za oknem. Za oknem szeroko otwartym. Za oknem bijącym skrzydłami o ściany. Za oknem nieruchomym…

Blask słońca idzie po podłodze. Wspina się. Wspina powoli. Wyłania się nagle spoza zakrzepłej, stalowej nawały nieba pomarańczowa smuga chylącej się (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Arsis, 4 czerwca 2024

Dziwna znaczeniowość milczących struktur

W tym długim korytarzu. W tej przestrzeni przedpokoju… Mijają mnie jakieś cienie. Zwielokrotnione wizje tych samych imaginacji. Wciąż tych samych. Mijają mnie w potędze nacierającego masywu wyobraźni. Samotnej nocy. Tej nocy. Tej oto nocy. Podczas tej oto nocy, właśnie.

A więc przechodzą. (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

dobrosław77, 1 czerwca 2024

Destrukcyjne, negatywne myśli

Jak pozbyć się negatywnych destrukcyjnych myśli. Sprawdzonym sposobem jest troska o ekosystem, nasz obowiązek i odpowiedzialność dla dobra wspólnego. Troska o ekosystem, nie stoi w opozycji do zdobywania wiedzy, rozwijania talentów, rozwoju duchowego, pasji, a nawet światopoglądu. Według was (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 27 maja 2024

Niejasność podążania

Wyrasta przede mną drzewo. Ściana z kamienia. Mur… Jakiś budynek. Kamienica sprzed ponad stu lat. Zamknięte ciężkie drzwi. Drzwi z nieprzejrzystego szkła i w żelaznych, przeżartych rdzą okuciach. Próbuję wejść. Kołaczę… Spoglądają na mnie z wysoka obojętne, czarne źrenice okien. (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 26 maja 2024

Noc bez świtu, zmierzch bez nocy

Ponownie wychodzę przez drzwi
w suficie, przyczajony, na palcach.
Tam czeka jądro galaktyki i spadające
gwiazdy do upychania w kieszeniach.

Można nimi zapłacić za słodką kawę
na opuszczonych stacjach, pijąc ostrożnie
rozkręcać spiralę drogi mlecznej,
aby zbudować całkiem inny (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 6 | szczegóły

Arsis, 19 maja 2024

Świat Luca

Hiszpański pisarz Enrique Villa-Matas w opowiadaniu „Tacy są autyści”, opisał życie, albo bardziej mały wycinek z życia niejakiego Luca, który uwielbiał puste widownie teatralne. Zmoczone asfalty ulic nocnego miasta, w których odbijały się żółtawe neony latarń, pustych witryn opuszczonych (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Arsis, 13 maja 2024

Pozostałość

Jak się nazywasz? Alkione, prawda? Bo tak właśnie się nazywasz? Nikt nie znał twojego imienia aż do teraz. Opada w chmurze gryzącego kurzu zasłona tajemnicy. Po miliardach lat. Po całych eonach dekad niczym wieczność. Mimo że w przestrzeni jeszcze do końca niewyśnionej…
Zatem, powiedz (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Arsis, 11 maja 2024

Przybycie niewiadomego

Ale kto do mnie mówi? Kto tak ciągle porusza żuchwami? Żuchwa w dół. Żuchwa w górę. Kłapanie szczękami, niczym wiekiem starej skrzyni. Zgrzytanie żółtymi, krzywymi zębami. Zębami ze zdartym szkliwem od ciągłego tarcia. Jakby to ścierały się ze sobą młyńskie żarna, wyrzucając (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły