Poezja

Zwieszając głowę nad istotą
bytu ludzkiego, powarkujesz
szczerząc z kpiną kły.

Podnoszisz łapę i z wolna
idąc w stronę tego, co trzeba
myślisz jak niewiele potrzeba

By nie być ludzkim.

A nic bardziej zwierzęcego
jak TO, nie istnieje.