Poetry

fredzia63


older other poems newer

9 december 2010

Mamy coś w sobie

pomiędzy ziemią a niebem
każdy ma to co los mu da
każdego dnia jak w galopie
przemyka codzienność wśród dni i nocy

puki mamy to coś w sobie
puki na to jeszcze czas
nie zaciskajmy pięści w bezsilnej rozpaczy
nie odlatujmy w ciemną dal
chwyćmy razem za dłonie
może znów w nas coś zapłonie

bo jest taka siła
miłość prawdziwa
jedna , jedyna
ona dojrzewa
ona jednoczy

i choć ma trochę kropel łez
w jej tajemnicy  siły znak
połączmy swoje dłonie
razem przecież lżej






wybierz wersję Polską

choose the English version

Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1