Poezja

Czuję jak czuję, ryk, zachwyt i wściekłość.
Nie mam na to wpływu, że słucham zgrzytu,
tak jak oni, że go tworzą.
Jestem w ryku, jestem rykiem.
My byłem tam.

Ludzie nas kochają, dbają, a odwrotna strona medalu
to zawiść, kontrola, władza, wykorzystywanie.

Nie potrzebujemy tak bardzo mieszkania z rodzicami.
Dopiero po przecięciu pępowiny możliwa staje się miłość
i separacja, które odwrotną stronę medalu
włączają w sensowną całość.
A poza tym mamy samych siebie i im winniśmy też
posłuszeństwo.

Chorych nawiedzaj, rodzicami i dziećmi się opiekuj.

Miłość neutralizuje egoizm, słabość i kłamstwo.
Towarzyszy Nam od pojawienia się czasu.
Słabym karze twardnieć, mocnym delikatnieć.
„Bądź pozytywnym wojownikiem.“

Jednak nie przytulimy się na wieki.
Z najsilniejszych uścisków wyrywa się nowa istota.

Iskra, zapłon, energiczna, władcza, kontrolująca, fit,
aktywna, przemiła, grzeczna, czuła, delikatna.

Na wszelki wypadek, na wszelki wypadek,
miłość za pieniądze.

Tezeusz porzucił Ariadnę i tą zaopiekował się Dionizos,
czyli zaczęła się szlajać i pić.

Nie zabraknie jej psa, bo koty ma.

Więźniowie wytrzymywali, jeśli nie myśleli o wolności.
Jak zaczynała się nadzieja i zawodziła,
wykańczali się raz dwa.

Po co ten oddech tego czegoś, po co sobie przerywać
drzemkę.

Trzeba sobie stworzyć jakieś podejście do sprawy:
płci i śmierci i starości i samotności
i agresji i seksualności,
przyjąć za towarzyszkę życia kobietę Normę,
przyjaciółkę kochankę samotności.
Wytrzymać z ciekawości.

Never Nadzieja
Never Nadzieja

Trzeba ją sobie wytatuować na skórze, w sercu.
Może ona tego chce.
One.