Poetry

dzień powoli zamyka drzwi na klucz
układa się do snu brak mu szczęścia
przykrywa kocem nocnych marzeń
usypia tak na kilka chwil by zapomnieć

tylko my nie umiemy zasnąć
muzyka gra w tańcu uśpieni do świtu
kukuryku budzi nas wygania do domu
idziemy boso po łące zroszonej mgłą

po prostu ty po prostu ja

w głowie ostatni utwór gra w myślach
uderzeniem powiek rozstaję się z tobą