Poetry

siedzę na taborecie przed tobą
dzień zagląda przez okno

promienie słońca
zatapiają się w zaparzonej herbacie
tęcza barwi ściany pokoju

patrzysz w oczy
nasłuchujesz uważnie
myślami jednak błądzisz daleko

muskam dłonią włosy
łzami nic nie zyskam jedynie wyjdę na idiotę

ostatni łyk zostawiam tobie
zamknę rozdział po sobie
wychodzę trzaskam uczuciami nieodwzajemnianymi