Poetry

w sercu coraz mniej słodyczy
usta nie smakują wiśnią
słodycz z ciebie (ja to wiem)
inny nikt nie wie o nas całkiem nic
 
wciągam cię na parkiet
wciągam z sziszy
całkiem niezłe bębny
gitar czysty wiatr
przecina membrany
 
przytłumiony mówię chodźmy stąd
 
starzeje się ciało
duch nabiera 
pełno w płucach
pełno w brzuchu
 
dalej pachniesz sianem jak za pierwszym razem
pamiętasz drogę wiodła nas przez las
by skusić nas
 
zarośnięty jak cap wspominam dni
coraz mniej nas
coraz mniej
 
nie przeginaj bo pęknie struna
nasz czas