Poetry

piękni
dwudziestoletni
na niebie księżyc w pełni
na ławce w parku
wokół wiatr rozsypał liście
otuleni cienkim szarym
płaszczem
wyznają miłość po raz dwunasty

świat  się
skończy za trzy kwadranse
wierszami zakleiłem słupy
by każdy
mógł odczytać szyfr
jak skończy  z nimi świat

życie
wciąż płynie

nasłuchują
jasnowidzów
może się mylą

na ławce obok siądź
całuj
noc prosto w nos