Ania Ostrowska, 25 january 2018
Powątpiewałam, kiedy mówiłaś,
że stary człowiek nie potrzebuje wiele
snu i czeka, wsłuchując się w oddech,
nierówny jak zreumatyzowane palce.
Pod kołdrą i kocem, a i tak zimno.
Majaczą kontury.
Szafa, stół, komoda, w pluszowych objęciach
ramek utknęli ukochani zmarli. Pomiędzy
niedosunięte zasłony wsącza się pierwsze
Ojcze nasz.
Nie mogę tego znieść, mamo.
Z uporem godnym lepszej sprawy,
szczerzy się z lustra w łazience
siwa ścieżka na przedziałku.
Myślę droga i mimowolnie wykrzywiam
usta w żałosnym grymasie.
Są czasowniki, które nie mają czasu teraźniejszego.
Ania Ostrowska, 4 january 2018
usta ma zaciśnięte że ledwie
karminowa pręga szminki
kiedy przestawia wazon z komody
na stół i z powrotem
wygładza kanty i fałdy
stroszy poduszki na kanapie
trzyma się z daleka
od okna
ta druga
podła suka czeka
na swoją kolej
Ania Ostrowska, 30 december 2017
a przecież warto
znów i znów
wybierać słowa jak sukienki
kuse do czasu
albo pomidory
na rynku w pełnym słońcu
potas i wita-mina
Ania Ostrowska, 3 january 2017
ciasno
zewsząd jednostajnie
skrzypi jak przerdzewiały zawias
noc gania się z dniem
po ścianie
nabrzmiałe było ruguje teraz
pamięć obleka ciało
które
odmawia współpracy
zastygamy na wspak
bez zadeklarowanego przodu
i tyłu
Ania Ostrowska, 21 october 2016
Ciekawski jak przeciąg przez
zamknięte drzwi, lecz
z tego spokoju nie ma którędy.
Tylko strach, strach i papiery.
Rozwłóczysz je, rozszeleścisz,
kartki zatrzepoczą rzęsami.
W słoiku na dnie popiół,
tu zgaś papierosa.
Ania Ostrowska, 5 december 2015
anieli nie grzebią w popiele
na stronie mak z piachem się ściele
wywiało już skwarki z pamięci
przepadnie nim oczy zanęci
Ania Ostrowska, 5 december 2015
przewiało po stronach
pamięć niech się święci
na pohybel popiołom
do diabła ze skwarkami
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
