Poetry

zanim odejdziesz w mroczną ciemność
a fala uczuć spowszednieje 
zostaw mi uśmiech jemu ze mną 
będzie po drodze już się śmiejesz 

już ci wesoło cóż za pomysł 
jak z twym uśmiechem żyć pogodnie 
gdy dookoła kraczą wrony 
i w głowie kręci się od wspomnień 

spójrz na gałęzie nagie wiszą 
czy tak wyglądać mają drzewa 
zanim odejdziesz nakarm ciszą 
i uśmiech zostaw swój 

i przebacz