Belamonte/Senograsta, 16 february 2019
W snach nie ma bólu szczęki, który towarzyszy mi na co dzień po szkodliwym i nieudanym zabiegu u Białej Bestii z Bielska Białej (nieodczytany znak, ostrzeżenie) .
Zbawicielu zbaw sam siebie (zdradź samego siebie).
Pierwsza noc: Cudza kobieta, nowe możliwości. ona oznacza inny los, jest oczami innego losu,
siedząca z wachlarzem na leżaku, gdy wali się świat za światem.
Mam innego Ojca, sąsiada zza ściany. Uczy mnie kłaść asfalt przed naszym prawdziwym blokiem.
Mama umarła pierwsza i jestem sam.
Nie jest to dobra reakcja na życie w tym momencie chyba, ten tata nie jest w ogóle mną (ale to jednak w jego stylu).
To jednak Ojciec.
Mama jest, a raczej była tą samą osobą.
Druga noc: Wielkie wesele, Ojciec prawdziwy zamawia wielkie tony jedzenia, pieczyste!,mniam, jest oficjalna część i wieczorna, „ludzie muszą coś przegryźć wieczorem“.
Stary przyjaciel zwykle nudny jak barszcz gra na gitarze, jest rodzina, ja jestem skruszony, ale grają na komputerze, ja też staram się grać. Nawet u nas na telewizorze coś tam chce włączyć. Przedtem graliśmy chyba w domu kogoś z rodziny. Ten nieśmiały przyjaciel Arek w śnie grał też na gitarze, ale w prawdziwym życiu to ja udawałem, że gram. Tak powstały moje wiersze. A tu on grał naprawdę.
Pociągają mnie za sobą.
Są członkowie rodziny z dziś w tym śnie z nocy drugiej.
Tata jest znowu niby starym tatą, ale on nie urządzał takich uczt, chyba że u babci i dziadka, aha, potem już tak nie celebrował przyjemności, a może trochę celebrował, np. napoleonki i łyczek piwa gdy juz leżał.
Teraz ja jestem skruszony i mama skruszona, tak mi się wydaje, bo ona teraz to bardziej ja.
On taki był i ja taki jestem, ale ona to teraz bardziej ja.
Tam cudzej kobiety nie widziałem.
Pierwsza noc: Mam przyjaciół: Kobietę i jakiegoś Hiszpana z plecakiem (Stachura?) Pocieszają mnie.
On przynosi pieczonego kurczaka z folii, ona wchodzi na hiszpański, mnie udaje się wytrzymać cios w ego i jem tego kurczaka z nimi
Miałem innego Ojca i mamę żegnałem. Wszystko na głowie, dziwnie się czułem, byłem taki sam, zawsze sobą i było jakbym wybierał sobie wcielenia.
W miejscu gdzie zniknął nasz blok cudza kobieta na leżaku jakoś tak zapraszała.
Czy to z nią jedliśmy: ja i ten Hiszpan ?
Inne też wiodłem życie. Wola była jednak krzepka. Nie była za słaba by przeprowadzać moje pragnienia.
To były nowe możliwości w granicach moich. W radości i płaczu, w stresie i przewadze, bez kompleksu Zbawiciela na gruzach dwóch żyć, przy długim stole na polanie.
Zjedliśmy: ja, Hiszpan (Stachura?) i ona-ona kurczaka z folii, a hiszpański był taki zdrowy, a przejście na niego u moich nowych przyjaciół tak naturalne,
jakby chcieli bym poszedł za nimi.
Nowi przyjaciele to moje myśli, prawie że znikają i się zlewają.
Ale przecież kto wie? Może Amos istnieje.
I każdy jest sobą i mną i zarazem kimś zupełnie obcym, w mroku.
Kobietą na leżaku się wachlującą, przybyszem z gwiazd.
Czymś więcej niż ten Hiszpan i cały węzeł ziemski.
Przyjaciele i cudza kobieta i ja cudzy, ja nie swój.
Nowy.
Belamonte/Senograsta, 1 february 2019
długopis samopis - on tak pisze że jestem w ruchu ręki i wewnątrz smaku śniegu
katapultka sie w katarsis
smaku wyścielone wnętrze które czekało od początku by mnie znaleźć
bym je znalazł - moje - jest moje - jest ciąg wir odczuwań w kłótni i łzach
jestem
niektóre bestie też tak pewnie powracają z wygnania
lecz ja bym chciał w ramionach się przebudzić
w galopadzie planet Platona i koni w labiryntach luster
w wirze mego płomienia świecy
gdy się spalasz i zbliżasz do końca i z pustyni szukasz dróg znów
wahadło
on tam jest - na brzegu - w zaświatach
i tylko musimy się spotkać
katapultka sie w katarsis
rozkręcony mechanizm wszystkich mnie
Jest zamiarem, jest oczekiwaniem, jest pamięcią
jest w.. czymś, lub tylko w sobie
jest ziarnem energii
jest jednym i wieloma
to w niego się powraca
to on powraca
w chwilach szczęścia i zwycięstwa
lubi spać, lubi się budzić
lubi działać
nie lubi wegetować
nie lubi kiedyś
Zamkniętym jest się zawsze ale można być zamkniętym w planach ucisku
rozkoszy okręgach kulach skór pomiędzy bielą śniegu a słońcem
strzęp sztandaru moich myśli uczuć
i gdy nic się nie dzieje - co nie jest spowodowane opóźnieniem
a nie dzianiem się - sztandar marzeń, smar marzeń, odpłynięć poza teraz
- teraz nudne -
a teraz to postulat stającego się
to postulat niezmiennego
razem chcą usiąść, rozgościć się nad kieliszkiem ognia, skrzydeł rozwarciem
- rozmową i medytacją oscylujesz w tym i poza tym
wewnętrzny astronauto ślizgający się po smarze marzeń i opóźnień i zanurzeń
z których nie chcesz się wyrwać
bo choć jesteś w nich to nie - cały
zaplątany, z jądrem w którym spacerujesz ty wczorajszy, ty uparty, pamiętający
niezaspokojony,
więc w te poza tobą ale nie poza tobą wewnętrzny astronauto kolory i zapach
i wrażenia
leżące na śniegu pomiędzy tobą a słońcem niczym upolowane martwe natury,
kuropatwy,
chcesz wejść cały
długopis samopis wyciąga z ciebie twoje zamknięcia, chwile, domy
- coś akceptuje lub nie - teraz
pamiętający i te inne osoby
sprowadź na ziemię - sprowadź się na ziemię - sprowadzam
długopis samopis mój miecz, narzędzie, może różdżka, może dzida, pędzel
imadło obcęgi młotek, moja intuicja
muza zwierząt, pierwszych ludzi i tańca
pracy i majsterkowania
pocałunków i polowań
gięcia blach i opukiwania dla odprowadzania spalin
przenikania się znaczeń
gdyż komórka potrzebuje wentylacji
gdyż myśli muszą znajdować odpływ
gdyż powietrze musi być świeże by palić dalej w piecu
produkty procesu niszczą proces
gdyż piękna wygięta rura cieszy oko
pomiędzy jest a myślowym ogarnięciem jest jakiś plan działania
w który wchodzimy z przyjemnością
- potencjały ognia, potencjały ognia osoby chcą wejść w chwilę w czas
chcą wybuchnąć
chcą podboju - duch chce podboju - uwięzienia w wolności - uczestnictwa
- jest to miłośnik życia, jeździec, smakosz - jesteś w nim, nim, on chce być
w sobie bardziej - i po to ma mnie - ja i on się spotkamy oglądając filmy
różaniec życia odmówimy, kule chwil opóźnień zanurzeń nudy rozpaczy
marzeń i majsterkowań życia
znalazłem ten magiczny przedmiot, on znalazł mnie
rozsupłał węzły i wyprostował drogi
„Pojedziemy na łów, na łów, towarzyszu mój
na łów, na łów, na łowy
do zielonej dąbrowy, towarzyszu mój..“
Belamonte/Senograsta, 1 february 2019
ziarna pokory gniewnie dręczą wilka
niekończący się zieleni krzyk błogosławi świadomość
warkoczące opary bestii o ścianę mchem porosłą
niepytajny problem zagląda do szklanki
chaos utwardził się w formy
sen komórki jął się spełniać
jej ręce sięgają w głąb usta trzepoczą jak motyl
ząb ściąga skórę z chleba z wampirycznym zacięciem
końcowa faza orgii to pobojowisko
strzały w nadprodukcji, typy w nadprodukcji
sen na wyrost niweczy trwałość życia
jest proroctwem
Proces niszczenia wzmaga miłość i zrozumienie doskonałości
tworu, który się niszczy, wtedy widać wszystkie niuanse,
to proces poznania - tym doskonalszy im powolniejszy,
precyzyjnieszy, przeciągany
ku wyższej doskonałości
Pobojowiska Padlinożercy Boga
Belamonte/Senograsta, 1 february 2019
zamykam oczy snu
moją głowę porwał jastrząb
a nogi pląsają w trawie
gdy ołów walczy z jastrzębiem o głowę
niech zapłonie stos
(Lot otwartej agrafki we śnie)
Wajroczana zbudził się obrotami Ziemi
udał na bal
gdzie w górach i rzekach ciał i podziemi
w odkrytych i nieodkrytych jaskiniach
Rycerz Łabędzia bawi
znalazłem do morza klucz
bazgroł dziecka
zmalałem do zera
Roślinowiatr Rzekoptak Zwierzoczłek
Ziemiobóg
ku środkowi wchodzi z obrzeży
po spirali DNA idzie
zostawię zaszyfrowaną wiadomość
fale i ptaki ją przeniosą
niczym gałązkę oliwną dla Boga świata
nocą mam randkę z Zombi z ulicy obok torów
ciała się wzbudzają, drżenie wewnętrzne
przenika strzałą Abraksasa
spać, ludzie zajmują pozycje
z ciała staje się słowo
zanoszone przez obserwatorów albo samo rozpyla się
w rozciągłości ciał po granicach, enigmatycznie
a myśli są czepianiem się ścian studni
lecz ręce słabną
i potem znów fala z listem
dokonuje się organizacja piramid, wznoszenie, schodzenie
drzazga, pall, lot, koła, kule
cienie i słowa
w komunii snu
człeko-zwierzo-błyskawico-roślino-ziemio-bóg
spotkanie z bożkiem snu
Bogini Ziemia , Ziemiobóg (zapłodnienie
poród)
Bogoczłowiek
Belamonte/Senograsta, 23 january 2019
szliśmy do Kościeliskiej
ale skręciliśmy w prawo, przez strumień, na łuk łagodnie powracający do głównego szlaku
biegnący równolegle i trochę pod górę
na odnodze była kapliczka Okres świąteczny Więc była tam myślę Rodzina Święta
domek dusz, może on-ja, ona-ona-siostra-matka-kochanka, dzieci-my
mijamy kapliczkę, obrzucam ją zdawkowym spojrzeniem
pcham wózek na kółkach jak z listami, wiem że niepotrzebnie mam go ze sobą
ale to chyba walizka, wiem że muszę ją ze sobą ciągnąć
w pewnym momencie tłumaczę wesołej towarzyszce
sam będąc smutnym albo na odwrót
będę z tobą zawsze, nie idziesz sama
wystarczy że jest tu mój uśmiech, moje oko, spojrzenie
jestem tu choć mnie tu nie ma tak do końca
zawsze tak będzie i niech to ci wystarczy To ci wystarczy
od tej kapliczki do nieznanego schroniska
mój uśmiech, patrzenie i wózek
nasze małżeństwo i schronisko przed nami
a ja jestem w kapliczce, albo na innej drodze
też chyba z wózkiem i czyimś patrzeniem, śmiechem
za towarzysza podróży
z kim dojdę
Belamonte/Senograsta, 17 january 2019
Jak byłem młody to śniłem że jestem zbrodniczym mafioso
lub dwuznacznym detektywem i czułem super bycie alfą i strach i wyrzuty,
że jestem gangsterem, sobą, ale to nie była przepowiednia bo..
utratą duszy były wtedy skrupuły, mną
kiedyś Ojciec i niezdolność zdrady
teraz Living dead albo Cień Zimy sprzed lat w objęciach Julii
No więc duchy te teraz spotykam i siebie z długopisem staram się wywołać
odchodzi jedno drugie trzecie oko
Kiedyś chciałem mieć jakąś więź z kobietą o rudych włosach
przystąpił do mnie gnojek ze szkoły
i białe bestie i teraz prawdą, mną jest strzęp, strzępy
pomagania ludziom, człowiek i członek i senny świat
gdzie ideami zawładnęliśmy żywych
ludzi, ściana za którą dzieją się straszne i piękne rzeczy
mające odbicie w rzeczywistości mojego snu, jego, naszych
coś stracić
jeśli zabiję człowieka coś stracę
jeśli stracę gangstera to stracę też
szansę na stracenie
tego czegoś ludzkiego
a jeśli nie mogę tego stracić
to tego nie mam
więc skrupuły wobec ludzi
i bezlitość wobec ludzi są tym samym
w mieszku pielgrzyma
były prawdziwe
i tchórz, a odwaga..
czyn, który nie potrzebuje zabijać
jest i w czynie kiedy zabijasz
więc śniłem że jestem zabójcą
i chcą mnie kobiety
i żałowałem że jestem nim
albo że nie mogę być nim
można utracić swój piękny fałsz
Belamonte/Senograsta, 17 january 2019
jadę rydwanem i w objęciu burzy jestem niczym
rydwan który zbudowałem jest potężny, mogę nim zabić i siebie zabić
trumna i zbroja
dla muchy i robaka Bóg, żywioł, potęga nad którą nie włada
ja władam
lecz w obliczu burzy wiatru jestem znów mrówką
A więc rządzi tu prawo, we wszystkim i poza wszystkim
Przed nim skłaniam głowę
Pływak w rzece praw
Moje prawo wierzyć umierać i zapadać w sen by żyć
Belamonte/Senograsta, 17 january 2019
Czego bałem się w lesie? Odcięcia i samotności. Samotnej śmierci. Zwykłej rzeczywistości
Zwierzęta w poszukiwaniu partnerów giną pod kołami
Ja zabłądziłem na autostradzie lasu
Najważniejsze staje się znalezienie wyjścia. Na otwartą przestrzeń, a nawet nie to.
Chodzi o ludzkie twarze, domy, dzień nasz, dharmy, maski wyzwolenia, stroje, ulice,
wyraźne granice.
Więc szukasz wyjścia z samotności i braku dróg. Więc biegniesz w autostradzie do dźwięku.
Dźwięk pracującej koparki jest ludzki. Ale koparka wywraca drzewa, ktoś w niej siedzi,
ale czy wskaże ci drogę jeśli zapytasz. Czy z wysokości cię rozpozna i zauważy,
odróżni od łosia i dzika.
Wokół sa bagna, jest grząsko, zaczyna się bieg w panice. Spotykasz Pana na drodze.
Stracha. Na swej drodze w bezdrożu.
Trzeba wrócić po śladach do miejsca skąd wszedłeś do lasu. Odnaleźć te myśli
i znajomość rzeczy.
Albo stać się zdolnym do przetrwania w całunie liści i ogniu darowanym przez Boga
Agniego.
Ale chyba duchy i twarze zwierząt płoszą cię byś szukał wyjścia z gąszczu aż do
śmierci lub ludzkich osiedli.
Odkryłeś/łem stary bieg na oślep, brak twarzy.. Śmierć zwierzęcia,
niedotwarze, maski, pustkę bez anielskich chórów.
I dlatego tak mnie ucieszyło to Dzień dobry dziecka gdy wracałem po samochód.
To Dzień dobry i moje Dzień dobry to był właściwy powrót z lasu.
Belamonte/Senograsta, 15 march 2018
Godzilla księżyc matka fale
fale konania i porodu
fale morza i wiatru
fale wiatru Ojców, fale wody matek
Rodzi Matka i Ojciec
Ale oni nie tworzą fal porodu To jest natura
Rodzisz się w oparciu o boginie
To bije serce Godzilli
rodzą falują morze które trzeba poczuć
dać mu się urodzić
Dziecko łączy się ze starcem
Konanie i poród
Trzeba im się dać nieść Morze znaczy
„Odważyć się na rzeczy niebezpieczne“
Fałszywa osoba mówi czym jest kara
Złamanie przepisów fałszywej natury
Ojciec ma prawo wymagać, ale karać i się mścić?
To już nasze wspólne opętanie ideą kata
Murzyn - jeździł samochodem terenowym jakim jeździł doktorek co mi spieprzył staw
Balia - niegdyś utopili więźniowie kapo w gównie, cierpienie istot;
kiedyś Niemiec kazał wejść memu Ojcu-dziecku, co przekradało się z chlebem
przez granicę Generalnej Guberni, do beczki ze smołą, śmiał się tylko ale nie zabił;
balia cement łóżko więzy dziecko w balii, kapiel, kąpiel, wspomnienie drgawek Ojca,
że go zostawiłem, czy wtedy była kąpiel?, biel odtrąca, czystość, Dziecko jest niewinne,
ono podda się myciu, chyba nie chciał żebym się mył i uciekłem,
czasem zabrudzenie to umycie duszy;
balia łóżko konanie w gównie choroba moja nieobecność przy zgonie (Nie było konania w gównie)
Więc Murzyn nakłada się na obraz kapo z obozu, doktorka, mnie - to uprząż i czerń
Bycie na Wieży - pycha, fałszywa mądrość, biel, odgrodzenie
Droga w dół do Balii, prawdziwa wiedza - wieża staje się Szubienicą
Zwisanie, konanie, unieruchomienie, przybicie -
Dziecko w uprzęży w Balii, kąpiel w macicy cierpienia
Koniec jest jak kara, jak grzech, jak tortura
Ostrzegł kapo, czy więc kazałby mi tak cierpieć.
Więc ja sam też sobie to nakazuje. I buntuje się, ale co z tym dzieckiem?
Dziecko, niemowlę-starzec, ono może uwierzyć w sens, ono chce wziąć krzyż,
szubienicę, ono w to wierzy, je można skłonić. A może trzeba tak, może trzeba pielęgnować było.
Dziecko zostało zagubione w kluczowej chwili. On był jak dziecko. Należało go myć i pielęgnować.
I robiłem to z mamą. Była aniołem któremu w tym pomagałem. We śnie podbiegłem do niego.
Chciałem pomóc jemu-sobie. Był czarny, ale czernią inną niż czerń kata, cierpienie go oczyściło,
zbliżyło do mnie. Wtedy uciekłem, gdy nie chciał bym się mył, teraz go myłem, gdy leżał w łóżku-balii,
ale wyrzucam sobie nieobecność w tych strasznych ostatnich sekundach.
Nie wiem czy Murzyn był katem, ale kapo był
Wyniszczył mężczyznę, zamienił w dziecko
stłamszone w uprzęży lęku przed brudem,
a potem wyniszczyła ta uprząż mnie, też dziecko - wspólny rys kata -
Dziecko jednak broniło się przed fałszem zasad tortury,
ale i dziecko znajduje sens
Oboje są dziećmi stłamszonymi, ale tylko jako dziecko są zdolni do znalezienia się
w ruchu w dobru
do kolorów, do przyjęcia gamy dźwięków
Ludzka twarz Jezusa Dziecka
- Dlatego teraz ty to przeżyjesz - mówi do siebie
Wieża, upadek w dół do kloaki i balans, tracenie oddechu i łapanie
Konanie=poród, a raczej zejście do łona, do Balii
Ruch w dół, do wody, do Matki przyrody
Zawieszenie pomiędzy życiem a śmiercią
Utrata uprzęży
Cierpienie go-nas oczyściło
Zawieszenie w żywych wodach
..uciekałem przed jakimś Murzynem, było to gdzieś w lasach, on chyba szukał zemsty, naruszyłem jakieś prawa dżungli. W końcu zostałem schwytany i czekałem na egzekucję. Zbudowano wielką jakby szubienicę. Wieżę, było się umieszczanym jakby w jakiś szelkach, uprzęży i spuszczanym na dół, nogami w dół, głową do góry. Niżej była jakaś balia z wodą lub cementem. Śmierć chyba polegała na tym że spuszczano ofiarę do tej kadzi i miała utonąć lub ugrzęznąć. Oczywiście chciałem uniknąć kary, krzyczałem że to nieludzkie. Murzyn najwyraźniej uznał że posłucha moich błagań i dowiedziałem się, że w ofierze zostanie złożone jakieś dziecko. Protestowałem ale już się zdecydowało. Dziecko zostało spuszczone na tych linach, ja podbiegłem bo chyba chciałem je ratować, nie wiem czy zginęło ale przypuszczam że tak. Potem jakby ten sen zmienił scenerię i wiem że byłem w jakimś jeziorze, zniechęcony topielec, chyba utonąłem albo chciałem utonąć. Wtedy z głębi jeziora zerwały się jakieś boginie, miały tułowia łabędzi a kobiece twarze, były duże, wynurzyły się spod wody. Chciały mnie chyba wyratować, uniosły mnie z jakąś rozpaczą z tej wody i chyba wzbiły się ze mną nad wody tego jeziora krzycząc dziwnie "AJ WAJ". Wiem że to taki okrzyk żydowski, nie wiem, wyraża chyba żal, to brzmiało jak jakiś lament nade mną..
Boginie mojego rodu od strony matki „AI WAI“. Tam chłopcy umierali, nie umieli się utrzymać w tych kobiecych gałęziach.
Było ich dużo, babcia i mama i siostry i trochę chłopczyków 1.Ten w Niemczech syneczek co umarł 2. Andrzejek, brat cioteczny, co mu coś z rusztowania spadło na główkę gdy miał 5 lat 3. Dziadek od strony matki, surowy i oschły - reszta to kobiety, w tym jedna siostra matki która umarła jak miała 5 mies.
Nie czuję więzi z rodem Ojca. Ciągnie mnie do Grabowca, przyrody, do ziemi pochodzenia matki.
Jestem więc Żydem AI WAI. Nie jest to wielkie AI WAI, jest to tęsknota prosta, poddanie się naturze siostrom falom,
rezygnuję - tato, nie kpij, obecny też w tym głosie, nie przeszkadzaj tęsknocie.
Staję się wyniesiony, poród się dokonuje, odwrócenie konania. Kara nie była jakby bezsensowną torturą.
Idą z dna, z przeszłości. Siostry, fale, łabędzie - odwrócenie bajki Andersena. Tam sami bracia i słaby Ojciec. Tu same kobiety i słaba matka. Ale poprzez łabędzie matka dla mnie staje się silna. Dla Elizy powracają mężczyźni jako łabędzie.
Ona też musiała dużo wycierpieć, odnaleźć morze, spytać się staruszki natury o pomoc (sen o pałacu i jagody na jawie)
Więc wie, że szycie koszul z pokrzyw (ludzki kształt cierpienia, uprząż) przemieni łabędzie w mężczyzn i wtedy odezwie się do męża, do braci, pogodzi z męskością. U mnie łabędzie to siostry. Niosą mnie nad wodą, nad wodami. Fale nad głębią, z fal boginie, duchy nad wodami, jednak odzyskanie też męskości w tym AI WAI jest Bóg nad wodami we mnie (AI WAI nie podnoszę się sam z niczego).
Ale całkiem prawdziwe są zasady, fałszywy Murzyn jest teraz bratem sióstr.
Jego zaniosłyby do gwiazd. Mnie na ląd. Może część z nich poleci z Ojcem do gwiazd,
AI WAI tato, a część poszybuje nad wodami i opadnie na mój-nasz ląd.
Od Murzyna do Żyda i dalej lecą AI WAI.
W filmie też tak lecieli o Godzilli (VII odsłona). W siatkach nad wodą. To ta scena.
Godzilla też wtedy była obecna, płynęła dołem, matka, potwór dobry, ratujący.
Piękna Helena miała dwóch braci - jej matka współżyła z łabędziem, była boska - moja matka miała długą szyję, była ładna -
miała dwóch braci, mnie i tatę.
Siostry fale, matka księżyc - Podnoszą z dna, ruch do góry, z tafli lub może z toni -
zbierają i podnoszą, szukają lądu, pomiędzy wodą a niebem
Orlica wdzięczna za uratowanie pisklęcia wyławia świat
akt dobra następuje po akcie walki z trzema bestiami: czarną, białą i szarą
Syreny ratują Ulissesa
Odyseusz wyprowadza się na nowy podniebny ląd
Belamonte/Senograsta, 17 february 2018
..kiedyś miałem dziwny sen
szedłem do klatki w domu rodziców (już nie żyją)
i miałem jakiś balon w ręce (chyba niebieski)
i zaplątał się w niego jakiś kolorowy motyl albo ptaszek
chciałem go odplątać i udało mi się, ale chyba go uszkodziłem
bo polatał, poświecił jeszcze z paredziesiąt sekund (niczym błystka na ryby)
i zgasł
a mi było smutno
koniec
klatko klatko balon mnie unosi do góry
w szczelinie między schodami
tam w raju są moi bliscy
ten balon jest moim zwycięstwem i kochanką
chcę się nią pochwalić
kiedyś miałem dziwny sen
uciekałem z tego wysokiego piętra przed Obcym
spuszczając się po ścianach bloku, po balkonach
koniec
Kim był, nie chciałem go bliżej poznawać, swój gniew czy w innych
Potwór jest wspólny i zarazem własny
Sny te mnie relaksowały, cieszyłem się sprawnością
Teraz już rzadziej przychodzą, przychodziły do domu rodzinnego,
od strony klatki schodowej, zwiewałem im przez okno..
Uff, jak sie tak człowiek analizuje..
Właściwie to niepotrzebnie go wyplątywałem
On tylko mi przeszkadzał (albo za bardzo wabił i kusił)
ale nie aż tak,
dla wygody go wyplątałem,
(chciałem go poddać kontroli bardziej niż uratować)
może z ciekawości
(chciałem go lepiej skomponować, schować do kieszeni?)
jakaś osoba sugeruje że wyplątując go zerwałem więź
z nimi wszystkimi i wszystkiego
dwie siostry
żądza i miłość chcą iść razem
Obcy to produkt rozdzielania
duszy pasażer w balonie
lecz to była błystka też
nie utracił bym tego i wprowadził do domu
ale raczej Obcego
jak tamci byli Obcy a udawali gości
ale jest ten motyl
jest ptaszek
jest dusza do dusz lgnąca
i gubiąca się
wszystko jest tak jak ma być
może Obcy wszedł albo nie
tak czy siak przemknął w pogoni radosnej
gdzieś tam jest motyl nadziei
nadziei na więź
z nimi, z nią
ale czy więź z duchami nie powinna byc zerwana
ptaszek ocucony lub znów
zmartwychwstały
w innym śnie
Motyl i Obcy
Starsza i młodsza siostra
Żądza i Miłość
Życie i Piękno
Oni i ja
Nie należy ich rozdzielać
Należy ich rozróżniać
Uciekłem z domu
Okrążyłem blok i przeżyłem życie
I powróciłem..
.. jak szedłem ze szkoły drogą cierniową w jednym ze snów
na tego obcego faceta pobiegłem i skoczyłem obracając się w powietrzu
i obudziłem się ze strachem..
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
