doremi, 31 grudnia 2024
czytasz - niestety nigdy nie wiesz
po której stronie leży racja
co poecie przyświeca gdy pisze
zabawa czułość czy manipulacja
czy to teatr jednego aktora
czy scena z wieloma rolami
w których jak w diabolicznej komedii
można wielu ogłupić omamić
prawie jak grupa przestępcza
żonglując aktorstwem słowami
ofiarę można poddusić zniszczyć
jeśli grę się stosuje latami
poeta to najlepszy kochanek
bo poezja to miłość - nie praca
dlatego ani go ziębi ni parzy
czy ofiara do zdrowia powraca...
sam53, 31 grudnia 2024
bliskim życzę jak najlepiej
cieszą mnie ich szczęścia i sukcesy
gdy trzeba martwię się o nich bo wiem że oni martwią się o mnie
staram się uśmiechać do wszystkich
.
podziwiam ludzi z pasją
doceniam tych co rozwijają swój talent i zainteresowania
super - gdy podoba nam się na przykład ta sama muzyka
czasami odnoszę wrażenie
że patrzymy na coś tymi samymi oczami
.
kiedyś myślałem że napiszę do ciebie długi list
później stwierdziłem że wystarczą dwa słowa
wczoraj kiedy prowadziłaś się pod rękę z moją wyobraźnią
dostrzegłem w twoich oczach błysk
.
odłożyłem na chwilę długopis
a kiedy pocałowałaś mnie w usta wiedziałem
że nadchodzący Nowy Rok 2025 będzie wyjątkowy
zatem nie życzmy sobie szczęśliwego Nowego
bo nie on ma być szczęśliwy ale My
Moje Szczęście
Marek Gajowniczek, 31 grudnia 2024
Rok przemija - rok przychodzi.
Błysną race w niebie.
najważniejsza rzecz - nie szkodzić!
Troszczyć się o siebie1
.
Mija kolejny rok wojny.
Nadal nas nią straszą.
Czas jest przez nią niespokojmy.
Jest naszą? Nie naszą?
.
Wie już dziecko, że sąsiedzką,
lecz u naszyh granic -
awanturą poradziecką.
Wszelka pomoc na nic.
.Śląc potężny oręż tyłom
można je rozpalić,
a sojusznik z całą siłą
pcha nas w nią z oddali.
.
Byśmy granic pinowali
rozejmu nad Dniestrem
i w zastępstwie powstrzymali
Czerwoną Orkiestrę.
.
Stanowczo na żadną wojnę
nie chcę wysłać wnuka!
Świat ma większe siły zbrojne.
Niech tam chętnych szuka!
.
Nie bez racji rok następny
zwany jest Przeklętym,
gdy u władzy mamy chętnyh
na nic są wykrety!
.
Rok nie wyrok, a rok rokiem
jest wyborczym w maju.
Trudno jednak być prorokiem
w swoim własnym kraju.
sam53, 30 grudnia 2024
Z Magdaleną znamy się od dziecka
ale dopiero niedawno okazało się
że mamy wspólną znajomą
obie panie teraz już na emeryturze
mieszkały razem w akademiku
jak się mieszka z kimś lóżko w łóżko
to powinno się tego kogoś znać - prawda
któregoś dnia Anna rozdygotana wpadła do pokoju
z wyrzutem w głosie - zgwałcił mnie
opowiadając tę historię
Magdalena do tej pory nie może zrozumieć
co się stało - dlaczego
dlaczego ten ból Anna zatrzymała w sobie
przeżył z nią tyle lat
ciągle wydaje się nieprawdziwy
z pewnością przemilczany
schowany gdzieś w zakamarkach pamięci
na pierwszy rzut oka niewidoczny
choć czasem burzył wspomnienia
nie dając o sobie zapomnieć
budził się tylko w pewnych okolicznościach
wiązał wątki cienką nitką
sklejał obrazy błądził w wyobraźni
i trwał trwał
otoczony kokonem wiary ból znalazł ukojenie w Bogu
a Anna swoją drogę pośród kwitnących łąk
przy dźwiękach dzwonów na Anioł Pański
czy w zgłębianiu historii okolicznych sanktuariów
i cudownych miejsc
albo po prostu w codziennej modlitwie
Anna nikomu nie zdradziła swojej tajemnicy
nigdy nie wyszła za mąż
przypuszczam że tylko jeden Bóg wie co się stało
Marek Gajowniczek, 30 grudnia 2024
Nie ma ciepła tego rządu.
Zimne styropiany.
Zwariowały ceny pądu.
Drogi gaz i krany.
Własny naród straszy władza
Sądem Ostatecznym,
a każdy, kto jej przeszkadza
musi milczeć grzeczny.
Nie ma prawa Nie ma dobra.
Cenzury kaganiec
uśmiechniętą maskę dobrał.
Trwa chocholi taniec.
Był rok nędzy.
Rośnie scena. Znikaja kłopoty.
już kosztują sto tysięcy
wierszowane psoty!
Marek Gajowniczek, 30 grudnia 2024
Wśród wielu słów groźnie brzmiąych
myślący i niemyślący
wskazują procesów trendy,
że rok ten będzie przeklęty
i tylko wezwanie Świętych
i miłosierdzie boże
ocalić nadzieję może,
że będzie lepiej niż gorzej.
.
Nie od nas jutro zależy!
Tymbardziej należąy wierzyć
w opatrzność boską nad krajem,
gdy zło spokoju nie daje,
a media umysły mącą
informatyką drażniącą,
że już niezadługo, już blisko
przepadnie z nami to wszystko.
.
Pismo zapewnia inaczej
niż wojna medialna kracze,
bo tam, gdzie są sprawiedliwi
i wśród nas żywi prawdziwi -
Zbawienie ludzi nie zdziwi
w modlitwach oczekiwane.
Pan Jezus jest życia Panem,
a Maria - naszą Królową,
czczoną jak Pismo i Słowo
na każdej Mszy nam czytane!
O pokój prosimy!
Amen.
Arsis, 29 grudnia 2024
Nie ma. Nie ma. Tu ma nic nie być. Nie jest. I nie będzie…
Albowiem nie ma, tak jak nie ma NIC
w próżni wszechświata.
Choć może coś tam jest.
Ponoć w próżni występują jakieś wiry i oddziaływania. Niewidzialne. Niejasne. Enigmatyczne.
Ale są. Tu, natomiast, nie ma NIC. NICZEGO…
Przychodzi do mnie w deszczu. Przychodzą…
W deszczu, we mgle… A więc jednak coś… Nie. To tylko zmory pełne wybrzuszeń
falujących w powiewie zasłon.
Przychodzą i nikną. Omiatają chłodem. Westchnieniem nicości.
Mój dom. Ja z moim domem oddycham, będąc z nim zrośnięty korzeniami, plątaniną żeliwnych rur.
Jak jakaś elektrohydrauliczna hybryda.
Oddychają ściany.
Okna zasłonięte bielmem firan.
Okna. Oczy.
Moje oczy widzące na przestrzał.
Przez całą amfiladę pokoi.
W półmroku. W półświetle. W nocy.
W ogłuszającej wszystko sennej imaginacji.
W niesłyszalnych dźwiękach głosy. W infradźwiękach. W ultradźwiękach...
Czyje? Kogo?
Kto wciąż tu przychodzi, nie przychodząc przez wieczność całą?
W ogromnym przeciągu drzwi trzaskają bez klucza.
Wspinają się po ornamentach tapet czyjeś westchnienia...
Dzwoniący telefon. Jeszcze taki stary, ebonitowy.
Z tarczą. Dzwoni, mimo że oderwany od ściany kabel zwisa żałośnie.
Zwisa bez wtyczki. Wypatroszony na końcu. Nastroszony dziesiątkami miedzianych drucików.
Zakurzony eksponat wyrwany ze szponów przeszłego czasu.
To się kłębi. To się wciąż kłębi i przeinacza.
Tuż nad podłogą. Na jawie. We śnie.
Nad dębową klepką o słojach rozmaitych i gęstych. Ciemnymi plamami pleśni.
Kiedy przechodzi, palą mnie oczy. Pulsują boleśnie skronie.
Kiedy przechodzi krokiem milczącym i wolnym.
Takim wolnym. Spowolnionym z powodu braku przyciągania ziemi.
I wtedy, w tym blasku wiszącej lampy.
W nocy bezkresnej i cichej. I wtedy…
Za oknami deszcz stuka o parapety. O blaszane kominy…
Patrzę. Rozglądam się… Na dłoniach, na rzęsach… Resztki nie startego pyłu…
Pył wiruje wokół.
Kurz mieni się
w powolnym przepływie.
Na blacie stołu ślady odciśniętych w nim dłoni, przywartych ust.
I w tej…
Na okładce książki, na jednej z serii, na kilku. Na całej stercie, znak nieskończoności.
O człowieku, o myśli współczesnej…
Migoczą całe w gwiazdach
dzieci wszechświata.
Z włosami rozwłóczonymi.
Z włosami wplecionymi w galaktyczne wiry.
I mówią, i szepczą z wodorowych ostępów początku.
Hoimar von Ditfurth…
Karl Jaspers. O źródle i celu historii.
Erich Fromm.
Mieć i być.
Dalej
– nieczytelne...
Zamazane. Pomazane. Pokreślone.
Pogryzmolone dziecinnymi szlaczkami, słoneczkami z uśmiechniętymi buźkami.
Świadectwo do następnej klasy z zachowaniem poprawnym.
Z matematyki: dostateczny.
Z polskiego…
Podpis dyrektora zamazany.
Zamiast niego: karykatura przyrodzenia.
Pocztówki. Czarno-białe zdjęcia. Pocztowe znaczki. Gwiazdki, wycinanki…
Wysypuje się to wszystko razem ze świeczkami i papierośnicą ojca…Z odrobiną tytoniu na dłoni.
(Włodzimierz Zastawniak, 2024-12-29)
***
https://www.youtube.com/watch?v=vfidEeWF-AI
sam53, 29 grudnia 2024
i znów Julia a może Krystyna
i nie w maju ale w listopadzie
uśmiechnięta jak zwykle dziewczyna
wczoraj dzisiaj - no może ciut rzadziej
.
cóż poradzę wiersze "młodość" jesień
a dziewczyna jak wrona w obłokach
bałamuci mnie tylko bo przecież
jak się w takiej "dzierlatce" nie kochać
.
doświadczona zagląda wprost w serce
matką żoną kochanką - się było
ach królewną zostanę - mniej więcej
ile lat trzeba odjąć by miłość
.
zawładnęła wybrankiem jak królem
z której bajki mam wybrać zaklęcie
by poeta podpisał się piórem
pod królewską miłością i szczęściem
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade
