Misiek, 1 czerwca 2024
Wszystko przecież nie powstało
z niczego
nicość i próżnia niezrodzona
z pustego dna
w chaosie snów toczy się
bezsensowna gra
moje serce z trwogą pyta
dzisiaj dlaczego
kiedy ustaną wojny
potyczki i bitwy
po co giną zastępy
dzielnych rycerzy
nienawiścią uczucia
tłumaczy i mierzy
ten co zamiast dłonie złożyć
do modlitwy
wypuszcza strzały jadem
śmierci zatrute
czy wreszcie podamy sobie
ręce na zgodę
i spokojne w gniazdach
pojawią się młode
bo w nich dobre anioły też
będą wyklute
wszystko to bajka mówisz
bez zmrużenia powiek
największy dar życie
idzie na zmarnowanie
lecz tylko On jeden wie
co się jeszcze stanie
kiedy człowieka chce zniszczyć
inny człowiek
bowiem zna nasze myśli które
kłębią się w głowie
nadejdzie kiedyś sąd ale
będzie sprawiedliwy
On jako Sędzia popatrzy na ten
obraz krzywy
i każdy z nas za swoje uczynki
przed Nim odpowie
Arsis, 1 czerwca 2024
Kocham cię. Kocham… Wiesz? Wiesz to? To wiedz. Albowiem wiedz.
Dowiedz się w tym dowiedzeniu. W tym…
Coś miałem zrobić, ale już nie wiem co. Zapomniałem…
Tak jakoś to wszystko stało się mgliste.
Niewyraźne. Co jeszcze? Nie wiem. Nic. Nic… Nic…
Jakiś szmer. Jeszcze jeden krok. Jeszcze jeden…
Szumią w ciemnych kątach pokoju mżące piksele ciszy.
Tej oto ciszy, którą jest przepojona noc. Ta noc. Ta właśnie noc.
Dręczy mnie. Dręczą mnie czyjeś obce ręce.
Topole za oknami.
Chwieją się. Szeleszczą liście.
Wyimaginowane byty. Nieistniejące.
Lecz istniejące w mojej chorej wyobraźni.
W mojej…
Wszystko szumi i mży.
Wszystko
opływa
szmerem.
Kroplistym szmerem strumienia.
Kroplistą esencją nocy, której łzy… Której kropliste łzy…
I jeszcze raz. I jeszcze…
Ptaki wirują
wysoko
pod niebem.
Jak te jaskółki przed burzą.
Choć coraz zimniej.
Coraz goręcej… Sam już nie wiem jak.
Ale wiem, że drżę,
tak jak wtedy,
kiedy byliśmy we śnie.
W tym właśnie sennym krajobrazie. Wewnątrz seansu swojego własnego kina.
W noweli. W balladzie. W krótkiej etiudzie, co była jedynie pracą dyplomową przyszłego
reżysera.
W krótkim zrywie.
W takim błysku chwilowego spięcia…
Ale byliśmy.
Byliśmy
na pewno.
Byliśmy wtedy….
W drugim pokoju śmiech i gwar.
Brzęk srebrnej zastawy, kryształu…
Wchodzę, oczekując zaskoczonych moim przybyciem spojrzeń.
Lecz widzę ściany
zadymione
wspomnieniem.
Zaciągnięte story.
Odsunięte od stołu krzesło.
Na stole pęknięty wazon na wpół.
Zwiędnięte róże.
Na talerzu okruchy czerstwego chleba, kieliszek.
Kurz…
Więcej nic.
A więc nikogo tu nigdy nie było. Albowiem nie było…
Poza kimś, kto wznosił toast do samego siebie. Za wszechobecną nieobecność. Za pustkę…
(Włodzimierz Zastawniak, 2024-06-01)
***
https://www.youtube.com/watch?v=ufcPMWiJ93s
sam53, 31 maja 2024
na początku śnisz się zwyczajnie
z głosem kogoś bliskiego
- zamknij okno bo ćmy lecą
albo
- zgaś lampę
wieczory o tej porze już ciepłe
a ćmy - nie motyle lgną do światła
zwyczajnie śni się też anioł stróż
wzywany w wieczornym pacierzu
któremu nie udało się uchronić ciebie przed
pocałunkiem pierwszym delikatnym
niosącym ze sobą zapach naszej wspólnej nocy
kiedy śnisz się zwyczajnie zatrzymana w objęciach
w niespiesznych pieszczotach
jeszcze niepewna ale gotowa wpisać się
w nad wyraz przyjemne drżenie ciał
w spokój oddechów
w ciszę zostawioną samą sobie na pościeli
rankiem szukam ciebie w dołku na poduszce
zwyczajnie a kawa stygnie
miłość to magia
violetta, 30 maja 2024
Wchodzę do Łazienek, tu taki chłód,
po drodze zjadam dwie garście białej morwy;
czyste, zielone piękno z miłym miąższem w ustach.
Podziwiaj piwonię, jej jedwabne piórka,
ja w takiej sukni, o tym odcieniu
dam ci pocałować koniuszek.
Domowa lemoniada:
Zebrane ze spaceru kwiaty lipy, pąki róż
z eteryczną skórką mandarynki zalej
wrzątkiem, tę lekko posłodziłam ksylitolem.
Ale pyszne.
Yaro, 28 maja 2024
powiedziałaś przycisz telewizor
zatrzasnąłem drzwi
teraz gdy śpisz
chcę się kochać
leniwa jak niedziela
klejnoty chowasz od ściany
zajeżdżony stary koń
obraz nędzy i rozpaczy
nieraz się sparzył
nieraz powstał z kolan
taki powstaniec upadek i przypadek jakich wiele
zanurza usta na rancie
w grubym szkle whisky
opuszczony dworzec kolejowy
samotny podkład kolejowy
takie rzeczy to przeczucie
życie bierz za rogi gdyś młody
później zadzwoń bo są wspomnienia
Marek Gajowniczek, 28 maja 2024
Za " in pace" drogo płacę.
Czas marnuję. Zdrowie tracę
żyjąc podprogowo.
Mam za dużo lub za mało,
więc państwo mi odebrało
pomoc ustawową.
.
Na kolanach zdzieram spodnie.
Odsłaniam goliznę.
Trudno czoło podnieść godnie
patrząc na Ojczyznę.
Płyną Odrą rybie głowy
i płoną śmietniska.
Ćwiczy straszak atomowy,
a wojna jest bliska.
.
Nie ma "Oj! Jest sztuczne "Aj!!!"
Niebem Starlink leci.
Znikło "masz". Zostało " daj"
Wojnie oddaj dzieci.
Moskwa carat naśladuje.
Prusak się odrodził.
Wojsko granice minuje,
smoczym zębem grodzi.
.
A ci, co nas bronić mieli
od złej polityki,
uciekają do Brukseli
nie na Zaleszczyki.
Po takiej ewakuacji
pozostaną starzy.
Będą bronić demokracji.
O spokoju marzyć.
sam53, 27 maja 2024
gdybyśmy do naszych zwierzeń podpięli wyobraźnię
i bez kompleksów zmierzyli się z chaosem myśli
gdybyśmy odnaleźli właściwy kierunek pośród tysięcy dróg
nauczyli się odróżniać dobro od zła i dzień od nocy
gdyby z ziarna rzuconego w glebę zawsze rósł chleb
i można było zapomnieć o głodzie
gdyby po tej stronie bajki poezja nabierała mocy
a nie wody w usta
gdybyś jeszcze podała mi swoją dłoń
którą codziennie malujesz nas w innej sytuacji
czy uciekalibyśmy przed sobą
chowając się w ramiona śmierci
Misiek, 26 maja 2024
przytulam myślą piękną twarz poznaczoną
zmartwieniem i ukrytymi troskami
kiedy patrzyłaś na mnie pełnymi dobroci oczami
…
dziś przędziesz inny los- czas mając za wrzeciono
…
przytulam myślą ciepłą dłoń pomarszczoną
którą dzieliłaś pachnący chleb z domownikami
i chroniłaś dzieci niczym skrzydłami
…
kryję się dziś niezręcznie jak za zasłoną
utkaną z mojego niejednego grzechu
widzisz mam już siwe włosy tak samo
…
tyle dobra czyniłaś i kochałaś bez pośpiechu
smutek po Tobie może uleczą wspomnienia
…
bo często wracam do tych lat pełnych uśmiechu
uczyń dzisiaj choćby maleńkie cudeńko
by radośniej na chwilę moje serce zabiło
…
Twoje serce serc
na zawsze w pamięci pozostanie
bo to jedyna najprawdziwsza miłość
…
Tak jak Ty nie do zastąpienia
Ukochana Moja
Mamo
Matulu
Mateńko
Marek Gajowniczek, 25 maja 2024
Nie dorzucę nic do kotła -
zwłaszcza do takiego,
do którego miotła zmiotła
odpady obcego.
Nazywając bezład prawem
i wolnością słowa.
Podnosząc medialną wrzawę
kontroli zachowań.
.
Nie dołożę swojej ręki,
rady oraz pióra,
milcząc o pasmach udręki,
gdy znika kultura
zastępowana głupotą
i strachem na wróble
strzegącym euro, złoto
i rosyjskie ruble.
.
Kiedy wolności porywy
tłumią obce wpływy,
przekazem z gruntu fałszywym
w świecie nieprawdziwym,
jaki skłonniśmy uważać
już za dopust boży.
Władzy się nie przeciwstawiać.
Czas wszystko ułoży!
.
Wstarym kotle diabeł pali.
a rząd dmucha w miechy.
Nie będę ganił ni chwalił.
Nie znajdę pociechy.
Pozostaje mi jedynie
mawiać do obrazu,
póki z chandrą mi nie minie -
sznur brzydkich wyrazów.
violetta, 25 maja 2024
na łące pełnej jaskrów gloryfikuję nas
w radości z mnóstwem roślin wokół
to kuszące uczucie tylko śpiew ptaków
chcę się nad tym trochę zastanowić
przedzierasz delikatnie palcami włosy
słodki zapach dociera do moich nozdrzy
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade
