Poezja

Marek Gajowniczek, 17 listopada 2022

Próba

Nie zerwało "kryszy" - dachu,
a już była "Próba strachu"!
Pan Premier się z tego cieszy,
że nikogo strach nie przeszył
oprócz tych, którzy zwlekali
i nas nie informowali,
przewidując w głębi duszy
całą gamę scenariuszy
rozwinięcia Artykułu
najgorszego dla ogółu.
.
Trzeba było wszystko zbadać!
Bez pewności nic nie gadać,
co mogło popsuć humory...
i badają do tej pory?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

sam53, 17 listopada 2022

mroczna miłość

widziałem pożar - twoich ust zachłanność
zygzaki ognia zatrzymane w duszy
której po przejściach słońce dawno zaszło
z wiarą że ciemność miłość nam wywróży

widziałem uśmiech w zamyślonych oczach
łzę pełną szczęścia która zwilża wargi
radość kwitnącą jak jesienna wiosna
mrok przeszedł wonią majowych konwalii

nasze tęsknoty splątały się w jedną
jak ciepło które przygarnęły dłonie
w nocnych mirażach roztańczona ciemność
znalazła miłość i we mnie i w tobie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

violetta, 17 listopada 2022

Przytulny

zakochuję się w każdej chwili
ja nagą gałązką dzikiej róży
a ty plącz moje wieczne niesforne włosy
uchwycę ulotne piękno

liczba komentarzy: 1 | punkty: 0 | szczegóły

Sztelak Marcin, 16 listopada 2022

Meandry

Świat faluje za spaczoną warstwą szkła,
wykrzywione twarze szczerzą uśmiechy,
wyszeptując wprost do ucha: grzech
i bluźnierstwo.

Wiatr łzawi potarganymi szarościami
płaszczy zapomnianych przechodniów,
przemykają pomiędzy słupami światła
zakurzonych latarń.

Oplecione girlandami wokół zasypiających
miast mgielnie znaczą punkty przecięcia
zbyt licznych dróg. Wybór jest podobno nasz,
tak przynajmniej twierdzą stali bywalcy
przydrożnych knajp.

Te zawsze się znajdują za lewym lub prawym
zakrętem, niezależnie od częstotliwości
skurczów wrzechświata. Zresztą wszystko
płynie, nawet pod prąd. Na nic kuszenia,
rozgrzeszenie i tak spadnie na

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

violetta, 16 listopada 2022

Podniecenie

leć do miłości
jak rześki spacer
wśród wietrznych zielonych traw
pogładź twarz niczym różowego bzu
ścisnę cię lekko biedronką

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 16 listopada 2022

w wolnym czasie

upłynął czas niewoli witam cię wolności
lata dziewięćdziesiąte żegnajcie Sowiety
żegnałem się z sierpem i młotem

szczyt szczęścia w miłości
nie raz połamane kości
na koncercie ostatnie nagranie
muzyka narkotykiem ostatnia nuta
pogo ze smrodem w ciężkich butach

matura kwitły kasztany ostatnia klasa
liceum matura armia wzór obywatela
nauczyli się czołgać i strzelać
co więcej gdy Amor strzela

w kuchni gumoleun na kredensie zdjęcia
klej trawa tanie wino ognisko
podróże w nieznane bez fejsa
paczka po czarnych fajrantach

pamiętasz kochanie
gdy objąć dłonią
chciałem kawał ciebie
jak całowałem piersi
jeszcze mnie wierci

do dziś pamiętam noc
byliśmy sami w sobie
później urodził się
Przemysław nasza pociecha

człowiek szczęśliwym
potrafi być w sobie wolnym
nieść naukę nadzieję ludziom
piszę o sobie bo jesteśmy podobni
ważne są wszystkie wspomnienia

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 16 listopada 2022

Odejście

Noc miażdży moje skronie, które pulsują i płoną w mdłej poświacie wiszącej lampy.
W półmroku przedpokoju postać, nie-postać.
Niewyraźny zarys jakiegoś dawnego życia.

Mży, jak wysypujące się z ekranu telewizora milczące, czarno-białe piksele.

Zakłócany strugami deszczu
przekaz z zaświatów
szumi mi piskliwie w uszach.

Lecz oto światło idące na przestrzał lśni i migocze
na pierwszej stronie pożółkłej już gazety.
Pierwsza błyskawica przeszywa step.
Jak gwiazda uderza boleśnie w źrenice.

Przez pory skóry przeciskają się rozpalone cząsteczki drwiącej śmierci.

Kroczy w oślepiającej koronie.
W skręconej spazmem przestrzeni.

*

Gdzie ja jestem?

Ojciec leży na podłodze opuszczonego domu,
bełkocząc coś o raju w pijackim zwidzie.
Próbuje mnie chwycić za nogawkę spodni.
Lecz nie dosięga. Jego dłoń opada bezwładnie z cichym plaśnięciem.

Jestem wolny,
tą wolnością
opuszczenia
i samotności..

Oglądam się
za siebie.
Szczątki ojca
przysypał pył wzruszony
ostatnim jego tchnieniem.

… opada jeszcze powoli, drży…

Umrę jak on.
Niechybnie
i w zapomnieniu.
.
Woda kapie rytmicznie do pokrytego rdzawymi smugami zlewu. Gong stojącego zegara.
Chrzęst mechanizmu….

Wychodzę przez drzwi,
na zewnątrz.
Na step spalony słońcem.
Popiół opada na język.
W środku dnia, w środku nocy…

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-11-16)

***

https://www.youtube.com/watch?v=HJK7hx8h9ho

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 16 listopada 2022

Ciemna nocka za oknami...

Niebo pokryte chmurami.
Ściemniało się za oknami.
Nikt nie ostrzegł ludzi w sieci,
że sto rakiet niebem leci.
Jedna - niecelna z tych stu
doleciała do nas tu.
.
To zdobyczna jest technika.
Lepiej było nie dotykać
wiedząc, że już przeciwnika
zawodzi cybernetyka,
a to ruski był Lend-Lease!
Ułyszano tylko świst.
.
Trudno obwiniać sąsiada,
gdy się o tym opowiada.
Przez to musieliśmy sami
trzymać język za zębami.
Ślamazarna procedura
bezpieczeństwa z głową w chmurach
doniosła władcom na Bali,
że winnych da się ustalić.
.
Lecz powoli - nie od razu,
bo brak pełnego obrazu,
a myśląc - czy to nie atom?
Śledził lot samolot NATO
i miejsce się nie zgadzało,
skąd to licho wyleciało.
Czekano aż Ameryka
opracuje komunikat.
.
Znowu jak po Czarnobylu
głos zabrało znawców tylu,
ale dopiero po dobie...
Każdy, co chciał - myślał sobie,
a w świat leciały alarmy
znad rosyjskich trolii farmy
kpiąc z nadmiernej ostrożności
podwyższonej gotowości.
.
Czy trafione? Czy chybione
było dziwne uderzenie,
nad granicą przeniesione -
wciąż różnimy się w ocenie.
Na żarty nie wszystkich stać.
Ściemniło się... Strach się bać!
...
Ciemna nocka za oknami...

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 16 listopada 2022

Na widecie

G Siedem i G Dwadzieścia
razem z ONZ
drogi z Warszawy do Brześcia
nie uzbroją wnet,
Jeżeli Prezydent nie wie:
Jest jedna czy dwie?
A Premier najbardziej fejków
na niej boi się.
Nie rozumie prostych testów
nasza polityka.
Ich istoty i kontekstu,
więc prawdy unika.
Wszystko jest hipotetyczne.
Nie ma potwierdzenia.
Mnoży wątpliwości liczne
w niedopowiedzeniach.
Dziurawa nasza kopuła,
jak przywódców czapa...
...
Na widecie stoi ułan -
na siodło się wdrapał.
Za to media i stratedzy
chwalą dwuznaczność niewiedzy
dyplomatów naszych.
Pytają nie tylko szpiedzy:
Kto tu kogo straszy?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 15 listopada 2022

Pomylono tory?

Czy będą z powagi chwili
zdawać sobie sprawę,
gdy się Putin znów "pomyli"
i trafi w Warszawę?
.
Doniesienia w Pentagonie
są hipotetyczne?
Mogły przecież kogoś ponieść
dostawy graniczne!
.
A nieliczne są przykłady,
że Rosja blefuje -
kiedy trafić chce w podkłady
wtedy "źle celuje".

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły