Poezja

Sztelak Marcin, 15 listopada 2022

Nieodmienności

Nie oglądaj się za siebie, tam tylko mgła,
nawet w pełnym słońcu.

Droga – kusicielka wciąż wskazuje skróty
wiodące zgodnie z tradycją na manowce.
Tam zakopuję złote myśli zanurzony
w znaczące milczenia.

Dla niepoznaki pokryte słowem
i nic to, że wiodącym do zatracenia.
Piękno chwili, spijanej aż do zachłyśnięcia,
wypełnienia dłonie poszarpane wiatrem.

Śmiertelnie oznaczony nieciągłością światła
gubię związki. Także frazeologiczne.
Droga – kusicielka wciąż wskazuje proste,
wiodące, gdzieżby indziej, na manowce.

Oglądaj się za siebie, tam mgła i inne
rozwarstwienia świata.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 15 listopada 2022

Buty i buta

Klimat morski - łagodniejszy
niż kontynentalny
ostrej zimy nie umniejszy,
bo z Kołem Polarnym
ślą nam zawsze niespodzianki
znad Półwyspu Kola
i wiatr granic Wschodniej Flanki
hula na przedpolach.
.
Nic się dronom nie ukryje
pod bezlistnym drzewem,
nawet - kto, o co się bije?
Jaką ma potrzebę,
by w ciemności i na mrozie
w czołgu lodem skutym
myśleć o chwilowej zgodzie,
by wysuszyć buty.
.
Buty buty buty tupot nóg...
Bułat o tym kiedyś śpiewać mógł,
a dziś ci, co tylko nucą
są pewnie "ruską onucą"
z rozwidlenia dróg.
A na Bali się nie bali,
chłód zmieniając w żarty.
Śniegi w czambuł potępiali
wysyłając narty.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 15 listopada 2022

I omiata wiatr

Ładnie jest w ogrodzie. Tak jesiennie, sentymentalnie, pusto… I tylko mgła czai się po kątach,
niewyraźność kształtów…

I cisza. Moja cisza jedyna i duch zapomnienia…
Ale, nie zapomniałem.
Mówiąc do ciebie szeptem, śnię…

Wiesz, tak oto tędy idę, jakbym płynął w zaświatach podczas próby wniebowzięcia.
Wśród widm o nieustalonych rysach twarzy.
Jakbym był świadkiem wszelkiego przejawu niematerialnego życia…

Wróć do mnie.

Jeśli możesz…
… jeśli chcesz…

Usłysz moje wołanie odbijające się echem
w przepaściach
milczącej otchłani.

Tam wiatr pędzi znikąd, donikąd. Trwa… Omiata chłodem kosmiczne bramy nieskończoności…

Wróć…

Jestem tu i czekam
w perlistym snopie deszczu…

W łkających westchnieniach nadciągającej nocy.

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-11-15)

***

https://www.youtube.com/watch?v=EC8FdUM-7gg

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

violetta, 14 listopada 2022

Serduszko

tańczę z tobą jak kryształki
w delikatnym złotym świetle
jasnoróżowy płatek rosisz
na wyciągniętej dłoni

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 14 listopada 2022

Zięble - przedzimowe, leśne orki .

Letnia wojna wkrótce zmieni się w zimową -
Rakietowo - kufajkowo - walonkową.
Wojownicy będą rzucać rękawice
przez dnieprową skutą lodem ślizgawicę.
.
Wycia wojny nie usłyszysz spod uszanki,
gdy Javelin skryty w zaspie gruchnie z flanki
i pociskiem ładowanym wprost z ogniska
pieśń jamszczyka kołakołem przerwie z bliska.
.
Długa droga do pokoju będzie śliska.
Utkną pługi w śnieżnych zaspach na ścierniskach.
Na tej drodze wiele sztabów się wyłoży
i w spokoju o pokoju sen je zmorzy.
.
A już wcześniej , gdy pierzyna śniegu spadła,
byli szczelnie otuleni w prześcieradła
zdarte ludziom po zapieckach i z pościeli
maskujące gwałcicieli w stepu bieli.
.
A już wiosną, gdy łez krople spadną soplem,
z resztki dachu, jak ze skały Ajudachu
to w ruinie pod wybitym oknem
poprzez lody rękę zgody poda Zachód.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Sztelak Marcin, 14 listopada 2022

Ogrody na dobranoc

Unarzane w szkarłatach płoną
jasnym światłem z rozbitych witraży
i ułomków okien.

Za nimi wykrzywione twarze ludzi
poślednich gatunków, zatraceni
od urodzenia bez urazy obserwują
spektakl.

Cisza, nawet ogień milczy pochłaniając
pękające obrazy miasta aż po głęboko
rozlane fundamenty.

Ten, który miał wygładzać nazbyt ostre
kontury zasłania oczy zdjęty trwogą.
Ostatnie ofiary drżą, niepotrzebnie
złożone na rozbitych ołtarzach.

Może jednak to tylko liście i piasek
przesypywane obojętnym wiatrem
w uśpionych ogrodach szepczą:
śpij, czas nadchodzi.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

ApisTaur, 14 listopada 2022

Finis coronat opus

rankiem, gdy gorąca jest tylko kawa
znów pomalowałaś usta milczeniem
i ten cień do powiek w kolorze smutku
który tnie nasz świat
na dwie równoległe tragedie

nawet najsłodsze kłamstwa
przepełniają czarę goryczy
na próżno szukałem iskier w popiele
z którego nic się nie odrodzi
oto nasz obraz który miał być dziełem
a stał się tanim passe-partout

liczba komentarzy: 4 | punkty: 8 | szczegóły

Yaro, 14 listopada 2022

pora wstać

Pluton skrycie daleko na orbicie
Jutrzenka rankiem budzi mnie
Słońce na wschodzie koronę
podnosi chyba nie chce wstać
dobrze kilka minut dłużej poleżeć
przyjdzie czas by spojrzeć na świat
prosto w oczy rzeczywistych spraw
pas Oriona koło szóste nakazuje wstać
kreci się Ziemia kreci nas życie
obudź się w naszym świecie
lepszego nie będzie

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

drachma, 14 listopada 2022

PLATA

na ulicy Reeperbahn
nocą ponad folie rozkładam pled
i zanurzam się w ciasną przestrzeń śpiwora
zasypiam porobiony
śnię Julie Roberts i Karla Lagerfelda
ich lśniące cielesne powłoki
z gabinetu figur woskowych
na wprost grzesznej mili
ale to był tylko sen co pozwala się oswoić
z nieprzyjazną przestrzenią ulicy
w dzień siedzę przy papierowym kubku
w pobliżu bankomatu i czekam
cierpliwie na dźwięk modląc się
aby nie złapał mnie skręt nim zażyję
kulkę heroiny

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Afrodyta, 13 listopada 2022

Rozbrojenie (jaźni)

Oczy patrzące na zewnątrz nie zobaczą środka,
nawet we śnie rozpaczliwie szukają obecności.

Gromadzę relacje, przechowuję w osobnych pudełkach
wyściełanych przyjemnym w dotyku atłasem
ze złotym brzegiem. Dbam o optymalną temperaturę.
Podsycam lub gaszę.

Stos systematycznie się powiększa, przytłacza
przestrzeń, a z góry widać już nie twarze tylko miny.
Najpierw wybuchają ludzie, potem bomby.

liczba komentarzy: 6 | punkty: 6 | szczegóły