Poezja

Deadbat, 14 marca 2021

Dzieci iluzji

Dokąd idziesz
dziecię iluzji
Ty tego nie chcesz wiedzieć
gorąco zarazem tego pragnąc
Karmisz się iluzjami
siadasz nad ich sadzawką
i wyciągasz po nie swoje wątłe ręce
w wysokich górach nieraz
poszukujesz ich wodospadów
w trudem nasyconych grotach życia
z uporem wyszukujesz najwłaściwszych szlaków
one to twoje drogowskazy
potem uświęcasz je swoją wiarą
i świętą prawdą się stają
walczysz często o nie z innymi
robiącymi dokładnie to samo
spotkanymi zupełnym przypadkiem
na twojej ścieżce
kolejnej już i nowej nieraz
a tak dziwnie najczęściej wytartej

Dokąd idziesz niewidome dziecię iluzji
świadomie nieświadome
że świadoma iluzja to już kłamstwo
Potrzebujesz ich by oddychać
aby wstawać rano
z tą samą radością i motywacją
potrzebujesz ich tak bardzo
aby w pełni czerpać ze zdroju życia
potrzebna ci jak ta brudna szmata na twarzy
kiedy przeczuwasz że słońce może wypalić ci oczy do nagiej czaszki
potrzebna ci jest
fałszywa tożsamość

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

sam53, 13 marca 2021

tylko tyle czy aż tyle

ludzie nas widzą w kawałkach przyzwyczajeń
dotykają palcami słowem myślą
dzielą się z nami obojętnością milczeniem
licząc na swoje szczęście
na czyjeś dobre serce
los albo uśmiech losu

ludzie nie odkładają uśmiechu na jutro
cieszą się całym swoim cieniem
chociaż są tacy którzy upychają radość z powrotem w ustach
malując twarze w komiczne wzory emocji
wyobraź sobie gębę pełną uśmiechu
z pocałunkiem w deszczu

ludzie spotykają się po drodze
bez okazji z okazji
idą pod rękę z miłością i po miłość
albo po śmierć
a one jak wiatr - wpadły na chwilę i już ich nie ma
tylko firanka w oknie powiewa
wzruszasz ramionami

uwierz życie to puzzle które układasz tylko raz

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły

gabriel 123, 13 marca 2021

Sam nie jesteś

życie
to taki kwiatek
którego anioł podlewa
sercem uczynkami
by do nieba

ono również jest tutaj
tak tak
na tym świecie
jak stworzysz
tak masz
serwujesz sam sobie

czarne dni
to ty
barwne również
przez które musisz przejść
ale przecież sam nie jesteś

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 13 marca 2021

Lelum Polelum

Ma być Nowy, bo ten Stary
Ład nie trzymał żadnej miary.
Uwięziony w Czarnej Dziurze
nie mógł funkcjonować dłużej.
.
A ta dziura zwana Luką
skorumpowaną nauką
nagle nam się okazała.
Też żadnej miary nie miała.
.
Zawsze wyciągała ręce
i żądała jak najwięcej,
niczego nie osiągając,
prawdę "w poważaniu mając".
.
Ważne było "Kim jest kto?"
A nie dobro oraz zło.
Każdy kto miał wielki zysk,
umiał światu napluć w pysk!
.
Nie wiadomo, co się stanie?
Czy Ładu przeładowanie?
Czy jest "ucieczką do przodu"
wkład w ten Nowy Ład narodu?
.
Ucieczka nie zbawi nas,
bo ucieka także czas.
Co dzień kończy się dla wielu
życie w tym lelum polelum.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 13 marca 2021

wiosna nie przychodzi sama

patrzę w słońce jak gdyby tylko dla nas miało wzejść
urywam mu kiść niedojrzałych promyków
roznoszę ciepło po poduszkach
zaglądam w jeszcze śpiące oczy z nadzieją na uśmiech

otwieram szeroko okno
rankiem rozwinęły się pierwsze seledynowe listki
za wcześnie na grę w zielone
ale w sam raz na ostatnią kroplę nocy scałowaną z twoich ust

na pościeli zakwitła wiosna
budzimy się szczęśliwsi o jeden wspólny dzień

posłuchajmy jak kwitną przebiśniegi

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Istar, 13 marca 2021

marz

Mówią, że wiosną z tęsknoty
stale nosimy ręce w kieszeniach
z przyzwyczajenia szukając ciepła.

Otwieram okna, a nie płoszą się
ptaki jakby zawieszone przed zimą -
tak trudno zaufać
pierwszym promieniom słońca.

Nie drwij z chłodu, że już ostatni
tego roku cię przenika. Wiesz,
trudne w pożegnaniu jest przeczucie,
że ta wiosna jednak nas czeka.

liczba komentarzy: 3 | szczegóły

sam53, 13 marca 2021

widziałem ją...

w zaspanej biedronce maszerującej po futrynie
drgającej pajęczynie pod sufitem
w płatkach przebiśniegów dźwigających osę
trochę przybrudzoną a jakże pracowitą

dzisiaj szła z listonoszem uśmiechnięta
wrzucała do skrzynek listy polecone
podskakiwała niczym mała dziewczynka
dwie czerwone kokardy wplecione w warkocze

widziałem ją w twoim wierszu jaśniała urodą
wczoraj całowała się ze słońcem
w coraz to krótszym cieniu

liczba komentarzy: 6 | punkty: 6 | szczegóły

Atramentowy-nefryt, 12 marca 2021

wspominam

wbiegłam
po kamykach wspomnień
na twoje podwórko
nieproszona

a tu zbutwiały płot
porośnięty mchem
trawa
powyżej kolan
swąd
spalenizny

wspominam
tamten piękny zapach

mam go jeszcze
tę resztkę perfum
schowaną głęboko

zostawiłam
na zaś

A.

liczba komentarzy: 8 | punkty: 6 | szczegóły

AS, 12 marca 2021

przedpola

słońce zachodzące o poranku
kroplami deszczu
rozgrywa partię szachów
za szybą

wolność boli

kiedy na stację
wjeżdża opóźniony o lata pociąg
i dowozi sens wierszom
które kiedyś były snem

liczba komentarzy: 4 | punkty: 8 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 12 marca 2021

Pandemia nie gaśnie!

Już kilka, a nawet kilkanaście
milionów ludzi zaszczepiono
i chwalą tym się właśnie.
Efektów nie dostrzeżono?

Pandemia nie gaśnie!
.
Wręcz odwrotnie - rośnie
czarna statystyka
im chwali się głośniej
premier o wynikach.
.
Po to ktoś skuteczność
określa w procentach,
żeby za pomyłki
nie płacić ni centa.
.
To jest tylko próbka,,
a nie każdy wie -
"Mowa ma być krótka:
Tak! Tak! lub Nie! Nie!"
.
Ponoć przez psikusa
mędrców i uczonych
nie można wirusa
pozbawić korony!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły