Poezja

Misiek, 5 stycznia 2021

Serce boli zawsze najbardziej

K...

Mówisz do mnie czy koło mnie
tak mi przykro jest ogromnie
nie rozumiesz żadnych słów
odwróciłaś się plecami znów

milczysz dlatego o nic nie spytam
w oczach niczego też nie odczytam
zamiast serca wielki zimny głaz
zmarnowany tylko czas

kiedy słowo ciągle rani
odpływam z przystani
żagle stawiam i adieu
tak to tak a nie to nie

cała naprzód ale bez ciebie
złe myśli jeszcze pogrzebię
ciągle pcha się ten sam schemat
wyszedł wiersz a miał być poemat

ze słowami zaledwie trzema
ale ciebie na szczęście nie ma
przecież nikt z nas nie istnieje

młodsza siostra i starszy brat
chyba zmyślone jakieś dzieje
ktoś napisze za dużo i za mało
atrament cierpliwy papier pokryje

a tak naprawdę
nic się nie stało
……………………………………………………………….
tylko mama nie żyje…

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 5 stycznia 2021

miłość zmienia wszystko

szóste przykazanie dekalogu
nie cudzołóż

zakwitła miłość w ogrodzie
z plugawym kłamstwem na ustach
w pierwszym dniu
gdy składał fałszywie przysięgę

nie kochał żony
mojej matki
zniszczył wszystko
zabił szacunek do siebie
nienawidziłem go
zdrajca

oszukany
nie umiałem zmrużyć oczu
zburzył mój świat
zabił we mnie dziecko

nadszedł czas rozliczeń
zapłaty ciężkiej za fałszywe słowa
zgniłą miał duszę
nie kochał matki
oszukana odpłynęła

zostałem sam
w świecie pełnym tajemnic i smutku

zabił miłość
zapłacił krótką chwilą zdrady
ułamek sekundy gdy konał z nią
te martwe oczy

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Arsis, 5 stycznia 2021

Opowieść ducha

Opowiadał mi o ciszy… ― o pustce ― ze smutnym wzrokiem utkwionym w istocie
Wszechrzeczy…

… o przebywaniu, gdzieś poza granicą neonu…

Przenikał przeze mnie bez trudu,
omiatając moje skronie nikłym powiewem…

… omiatając pieczołowicie,
jakby zadumą
rozpostartą na nowo…

Opowiadał o ukrytym słońcu
i obłokach
w niedostępnym niebie…

… prawie ― nie podnosząc oczu…

I nie musiał patrzeć przed siebie, by wszystko odgadnąć…

… był ogromnym
zbiorowiskiem
poznania
― niczym drgające światło…

… jak nagły prześwit w szepczącym drzewie, bądź jak cień tego drzewa przerastający mnie pod wieczór…

Szedłem z nim?

Naprzeciw
niemu?

… nie wiem…

Ale wiem, że rozpościerał się…

… rozpraszał się… ― z a n i k a ł…

(Włodzimierz Zastawniak, 2014-06-13)

***

https://www.youtube.com/watch?v=F7JqK0w4FBo

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Atanazy Pernat, 4 stycznia 2021

W MIEŚCIE

w tym mieście nie ma zbyt wielu miejsc
o których mógłbym powiedzieć coś miłego
są niebieskie łuny karetek pogotowia wieczorem
wściekłe psy spóźnione autobusy
są umarłe arterie niewykorzystanych okazji
na lepsze życie u boku
nie ma za dużo miejsc w tym mieście
o których chciałbym powiedzieć cokolwiek
są kłódki na moście dawno nieaktualne
czerwona plama słońca przypadkowi przechodnie
dźwięki które wyodrębniam z przestrzeni
dzieląc je na czynniki pierwsze jak śpiewy
mój czas w tym mieście jeszcze nie dobiegł końca

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 4 stycznia 2021

Kusząca śmierć

Słyszę ― jak mówi szeptem ― kokietując ptaki ― i tysiącletnie drzewa…

… zapatrzona w blaski ― nieruchomej rzeki…

…

Jest taka piękna i świadoma swojego czaru ―
kiedy stoi na krawędzi światła…
… ubrana ― jedynie w cienie… ― chodzące po niej konturami liści…

… czeka cierpliwie ―
z refleksem
słońca
― na ustach…

… z dłońmi złożonymi na piersiach…

…

Czeka ― aż nadejdę ―
jako szum leśny
― albo ― szelest łąki…

… by mnie
porwać ―
ku niebu
― w zorzy witraży… ―

… bym się zatracił w białym obłoku…

…

I uświadomiłem sobie ― całe życie ― pomiędzy dniami zgasłego lata…

… mój dom ―
dzieciństwa…
… tętniące źródła…

I każde ―
inne
― miejsce… ―

… które po mnie… ―

… stanie się p u s t k ą…

(Włodzimierz Zastawniak, 2014-03-29)

***

https://www.youtube.com/watch?v=duPqWFA8bK8

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 4 stycznia 2021

Prognozy Gnozy

Gwiazdy na Niebie...
Jackowski - na Ziemi...
przepowiadają:
Wszystko się zmieni!
.
Ryba się zawsze
psuje od głowy.
Pan Bóg jest wieczny!
Świat - Tymczasowy!
.
Wszechwładne media
Kłamią bez przerwy!
Ludzka Komedia?
Szarpią nam nerwy.
.
Ekspert, dziennikarz
i prostytutka -
twórcy Dziennika
w czarnych obwódkach.
.
System się wali, a feudalizm
piętnem wirusa poznaczył stada.
Nie posłuchali starych górali.
Łamanie w kościach deszcz zapowiada.
.
Mało D3 - rozrost G5.
Odbiera ludziom najmniejszą chęć
poszukiwania prawdy na Ziemi.
Klamka zapada. Dziura w kieszeni.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Jonathan Davidoff Behavio, 4 stycznia 2021

Wyobraźnia pusta

Wciaż idziesz za mną
mimo, że Cie nie ma,
Odwracam się, widzę Cię w mym cieniu
patrzę z góry, tu idę sam.
Owracam wzrok by patrzeć w słońce
Ty opalasz się tam.
Otwieram okno by wygnać zapach
a on wpada toną cięższy.
Ugotuję kolację z winem
w sklepie sprzedają tylko Twoje ulubione Tempranillo.
W kinie grają tylko Twoje ulubione seriale.
Wyłączę światło, pójdę spać,
ten koc to nim otulałaś się.
Będę więc biegł nocą szybko, zadyszę się,
padnę z wyczerpania, to pot lub łzy.
Tu Cię nie ma, nienawidzisz tego co ja kochałem.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 4 stycznia 2021

żegnaj

żegnaj stary roku
witam nowy w progu
wątpię szczerze że będzie lepszy

szczują szuje medykamenty
na końcu igły waży się los niewinnych
holokaust napoczęty

uciec nie ma dokąd
biegnę własną drogą
własne myśli bolą

nadszedł czas rozliczenia
świeci słońce bez rzucania cienia
zachodzę w głowę myśli mniej o połowę

żegnaj normalności
w objęcia pandemiczności
dbają o mnie obciach niewygodny

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 4 stycznia 2021

zwątpienia w prawdę

ciemne drogi
mroczne wnętrza
dookoła nie jest jasno
szare zgniłe miasto umarło

uciekam
przed samym sobą
znajdę przystań
przejrzystą wodą
obmyję grzeszne ciało

zajrzę w niebo za ostatnią gwiazdą
umrze świat

na naszych oczach
zbudzimy świt zgniły martwy

uciekam
przed złym powiewem słów

z brudnych rąk splamionych krwią
nie zetrą śladów
nie przyniosłeś pokoju

miecz ciężki
walka i oblicze śmierci

wybaw nas
otwórz oczy
zamknięte
sztucznie zmęczone
w głębokim spojrzeniu z lękiem
z tęsknotą za rozumem

wielu zwątpiło
wielu poddanych

idą drogą łatwą
uśmiechają się
zadowoleni

przed drogą ostatecznie
podzieleni

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 3 stycznia 2021

Słoneczniki

kiedyś jak van Gogh
chciałem namalować bukiet kwitnących słoneczników

nasiona nie były drogie
starczyło na całkiem spore poletko
kwiaty rosły i w słońcu i w najciemniejszym miejscu ogrodu
niektóre z wigorem
inne wiotkie i delikatne wspierały się na sobie
ale ciągle pięły w górę

gdy rozkwitły szaleńczą żółcią pojawiły się pszczoły
ogród stał się magiczną fabryką roześmianych słońc
w deszcz nie deszcz
malowałem je nawet we mgle

wtedy pozwoliłem sobie na słonecznikową fotkę
niestety gdzieś się zapodziała
tak jak moje niedokończone obrazy
.................
nie wiem dlaczego trzymałem ją
pomiędzy kartkami Ani z Zielonego Wzgórza

pewnie czuła się tam bezpiecznie
może klimat jej odpowiadał
leżała na środkowej półce obok paprotki
nie pamiętam ile lat
nigdy nie upomniała się o zmianę miejsca

kiedyś myślałem o albumie
z całą stroną tylko dla niej
zaplanowałem przeprowadzkę jak do pałacu
miało być świątecznie z tortem na zamówienie
a może nawet z petardami jak na sylwestra

zaprosiłem wszystkich znajomych i przyjaciół z Fejsbuka
nie zapomniałem też o swoim drugim i trzecim ja
czasami mam wrażenie że było nas jeszcze więcej

i dziwnie ciasno

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły