Marek Gajowniczek, 15 września 2024
Skoro mówiono, że się nie powtórzy -
bałagan zrobił się za duży.
O sytuacji służby wiedzą,
ale mieszkańcom nie powiedzą,
by się obyło bez paniki.
Unikom takiej polityki
zleconej mediom z samej góry
przeczą opady oraz chmury.
Komu należy wierzyć? Komu?
Wiele osób zostało w domu!!!
Informacja ma być ostrożna???
Politykom wierzyć nie można!
Belamonte/Senograsta, 15 września 2024
Mój kościół 3 (ogród japoński)
rzeczy - skończone całości wyodrębnione z Ogromu
wychylają się z przestrzeni
czuje się je podziwia boi się ich
należą do praw kosmosu, do życia,
ale same jakby miały w sobie autonomię
chciały być wolne
poczucie wolności symetrii budzą
Czym rozpoznamy ich tajemnicę, głos własny -
nauką sztuką marzeniami snem surrealnym filozofią?
„poznawanie bez kresu, nauka, jest podstawowym
elementem filozofowania“ K. Jaspers
konie na powiece kobiety węża
obejmującego planet roje
recepcja, działanie z natchnienia
nagie gotowe do wchłonięcia
nie broniące się, nie szukające zatraty
może las - stworzeń węże okrutne prawa
nerwy cierpią strach
Chwyt Za Serce
w kosmosie ogrody japońskie
zostawione sobie meble i podwórka
wracają w ciszę
w swoje milczenia rozmowy
fluid od przedmiotu do przedmiotu
od rośliny do rośliny
przyjmują je organizmy mechanizmy
- organizm bazowej jedności bierności zdarzeń -
łono rzeczywistości
dno urzeczywistniania
się
bez pomocy lub z pomocą
niewidzialnych ogrodników
tragedia życia
ogród japoński próbuje restytuować kosmiczny spokój
ożywić w umyśle stan sprzed bólu świadomości,
sprzed tragedii wciśnięcia w magiel kół zębatych świata
uciec w świat czystszy
syty i cieszący się tylko pięknem
dziwnością rozmową, przenikającym wszystko światłem
sprzed albo po historii życia, czasu
absolutnej historii, nie tej żydowskiej
Bo szczęście melancholia trans
wg. W. Jamesa źródła religii
to Gwiezdny przybysz
Wiara to kreacja
Można się wyalienować i odkryć kosmiczne ogrody japońskie
Mój kościół 2 był ruiną piękną, zrzeczeniem się
dla Niego siebie
Są tylko stany umysłu, rzeczy i zdarzenia
albo tylko stany umysłu, albo tylko rzeczy, albo tylko zdarzenia
a życie i tak jest albo straszne albo cudowne
Więcej Żyj Mniej Śnij
Stany umysłu to piekła i raje życia, przeżycia życia
To jego Rubieże Gdzie giniesz tam nawet jeszcze są
Co dalej nie wiadomo Ktoś może Nikt komponuje krajobrazy
albo robią to same
Robert Hiena, 15 września 2024
Chłód pustych ścian
zabazgranych wrzaskiem
wiatr bijący w pobite okna
tętnem powolnym
Na co liczę?
Pewne remonty są, niestety
już nieopłacalne.
A jednak podniosę pędzel,
Dekalog Diabła zakryję
by nowe słowa pokryły
życiem zmęczone ściany.
I ja w to wierzę?
sam53, 15 września 2024
jeszcze dzień dwa i od świtu do zmierzchu
będzie nas tyle samo co od wieczora do rana
uwierzymy miłości na całą szerokość łóżka
oddzielimy dobre szepty od złych krzyków
zbudzimy się w jednym śnie którego brzegi
dawno zaznaczyliśmy pocałunkami
opowiesz o kroplach przy nosie i o tych na brodzie
z nadzieją zajrzę ci w oczy licząc na błysk
po którym przyszłość nie nabierze wody w usta
pamięć nie pogubi w milczeniu szczegółów
a tęsknota jak małe dziecko znów zacznie
powtarzać najpiękniejsze słowa
przecież dzień dwa
i najemy się siebie do syta
Marek Gajowniczek, 14 września 2024
Padało, wylało i leje,
a ten, który w kraju wiatr sieje,
mniej śmieje się i zbiera burze.
Polska - krajem wynaturzeń.
.
Alerty wezbrań przekroczomych
płyną do wszystkich podtopionych
oraz strapionych - bez wyjątku,
że powracamy do początku -
do końca ubiegłego wieku
z władzą zmieniającą na przekór
wszytko, prócz tego, co już było
szalejącej natury siłą
ognia, powietrza i wody.
Od kataklizmów przyrody
spadających niespodzodzinie...
.
Zachowaj nas Panie!
Misiek, 14 września 2024
Przepraszam panów i młodzieńców
że nie jestem panną zakochaną
i nie dostaję na wasz widok rumieńców
i nie myślę o was w każde rano
Przepraszam panie oraz dziewczęta
że nie mam postury Schwarzeneggera
i nie w orderach moja pierś wypięta
bo moje całe życie jest niczym chimera
Przepraszam za niejeden życiowy błąd
że tańczyłem z manekinami na ich balu
wiem, że mnie kiedyś czeka za to boży sąd
dziś nie mam o to wszystko do nikogo żalu
Ale przed nikim nie okażę mojej skruchy
bowiem byłem jestem i będę niezawisły
i zawsze wierzyłem jedynie w dobre duchy
nie obchodzą już mnie odkurzone pomysły
Belamonte/Senograsta, 14 września 2024
padając całuję liście
budząc się i zapominając oddycham
rozpaczając zbliżam się do ogniska
zbierając grzyby wącham wiatr
jestem na piętrze imiesłowu
rzadko schodzę na ziemię
podróżując teraz kimś trochę obcym
określam powszechną regułę
wznoszę się do nieba
obserwuję migoczące fale
i wpadam rozpędzonym pociągiem w przepaść
spadając zasypiam
zasypiając budzę się
albo śnię
niszczę wszystkie materialne dowody
jestem kimś innym pracując na poczcie
załatwiając w pośpiechu fizjologiczne potrzeby
nie znajdując u ludzi pomocy
umieram żyjąc
żyję umierając
piszę pisząc
umieram umierając
żyję żyjąc
albo nie
wziąłem swój przydział bólu
staruszkowi i dziecku nikt nie pomaga
dobrze czy źle, nie wiem
chwile są wyrwane z ciągłości
coś się dzieje od dłuższego czasu
wyjściem jest
radujący
ratujący śmiech
sam53, 14 września 2024
kiedyś codziennie wchodziłem na sam szczyt
czasami nawet dwa trzy cztery razy
góra nie była wysoka raczej w normie
można było wejść i zejść i wejść i zejść
czułem się tak jak dziś po zdobyciu drugiego piętra bez windy
bez plecaka czy walizki
dziś bez uśmiechu - też norma
drzewa podrosły
tak samo szumią deszczem
w kałużach jak w lustrze szukam siwych włosów
próbuję się ze słowami które jakiś sympatyczny świstak
pozawijał w sreberka
w sypialni przykleiłem fototapetę
Tatry jesienią
przyjemny widok ale czy muszę
zachwycać się tym samym
do usranej śmierci
Yaro, 13 września 2024
całuj mnie biologia puls chemia
rozbierz na pierwiastki z tablicy Mendelejewa
wyznacz współrzędne z geograficznego punktu widzenia
siłą napędową prawo dynamiki Newtona
mów ładnie zdaniami językiem polskim
Mickiewiczem, Stachurą
francuskimi znad mostu w Awinion
miłość jest muzyką im więcej się słucha
tym bardziej zanurzony po uszy po pas i szyję
Vivaldi, Bach odrobinę Mozarta
w końcu czuję że żyję a ty pełna blasku
na łąkach wśród kwiatów niezapominajek
pośród zapachu tataraku
chowamy się przed oczami wścibskich sąsiadów
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade
